To dzieje się z organizmem gdy jesz czerwoną wędzoną paprykę. Na co działa? Kto i dlaczego powinien jej unikać?

Papryka w Europie jest znana od XVI w. Prawdopodobnie pierwsza wzmianka o niej pochodzi od lekarza jednej z wypraw Krzysztofa Kolumba, który zapisał, że Kolumb przywiózł do Europy pieprz, ostrzejszy od pieprzu kaukaskiego.

Papryka jest warzywem, które zawiera zawiera duże ilości witaminy C i witamin z grupy B. Nie każdy wie, ale papryka zawiera więcej witaminy C niż owoce cytrusowe, które uznaje się za najbogatsze źródła tej witaminy.

Papryka pochodzenia amerykańskiego w Europie uprawiana była początkowo na Półwyspie Iberyjskim jako roślina ozdobna, później także ze względu na zastosowania kulinarne, jak i lecznicze. Możliwe, że druga droga, którą papryka dotarła mniej więcej w tym samym czasie do Europy, prowadziła z Indii za pośrednictwem Turków, do krajów bałkańskich i na Węgry. Pierwotna węgierska nazwa papryki, poświadczona w słowniku z 1684 roku, to török bors („turecki pieprz”).

Paprykę można jeść w postaci świeżej, suszonej, mielonej czy też wędzonej. W procesie wędzenia papryka zyskuje pewne unikalne wartości.