Nie czuje się artystą, woli być nazywany twórcą współczesnej kultury [ZWIERZENIA PRZY MUZYCE]

[break]
Twórca XXI wieku nie zatrzymuje się. Pan cały czas odkrywa coś nowego.
Czy odkrywamy coś nowego? Może adaptujemy pewne realizacje naukowe - współczesności do kultury.
To może zacznijmy od tych zabaw wirtualnych, które niedawno zaciekawiły wszystkich uczestniczących w specjalnym pokazie.
Bardzo się cieszę, że zaciekawiły. Moim zadaniem było przedstawieniem całej technologii, żeby osoby skojarzyły, że to nie jest 3D, że to nie jest telewizorek, ale że to jest interaktywna możliwość funkcjonowania w projekcie. Takie rzeczy są już na porządku dziennym. Przygotowujemy z pewną grupą ludzi kilka takich schematów, jeden z nich będzie promowany na Targach Sztuki w Niemczech, gdzie mój projekt muzyczny będzie ilustrował polskie stoisko.
Ile tu jest sztuki, a ile pogoni za nowoczesnymi technologiami?
Pogoń za nowoczesnymi technologiami to nie, my adaptujemy te rozwiązania technologiczne do tego, co można by przekazać społeczeństwu. Moim celem jest dążenie do pewnych schematów, które mogą pomóc człowiekowi psychicznie i zdrowotnie.
Muzykoterapia jest Pana idee fixe?
Tak, chciałbym, żeby to funkcjonowało za ileś tam lat. Zbieram fragmenty, które są bezpieczne dla ludzkiej psychiki i mogą coś dobrego zdziałać. Układam sobie to niczym perełki na półeczce i czekam, kiedy będzie można zrobić z nich kolie.
Jest Pan z rocznika 1971. Co było pierwsze w Pana twórczości: muzyka czy inne sztuki?
Chyba równocześnie zaczęły się teksty i fotografia. Chyba w 1994 roku debiutowałem w galerii Kaji i Solińskiego. To była wystawa zdjęć „Czasoprzestrzeń i pochodne” - to już był pierwszy fragment tego, co chciałem przekazywać, czyli integrację sztuk: muzyki z formą wizualną. Uważam, że jak na debiut zostało to bardzo ciepło przyjęte.
Zawsze Pan twierdził, że należy łączyć różne gałęzie sztuki.
Jestem za tym, żeby one oddziaływały na człowieka. Jest pewna konsekwencja w tym, co realizuje od tego debiutu do dzisiejszego pokazu w technologii virtual reality. W tym czasie zdarzały się różne eksperymenty, bez których nie mógłbym wchodzić tak aktywnie w przyszłość.
Mówi Pan „eksperymenty”, ale to są pokazy Pana wizji.
Eksperyment na zasadzie odbioru człowieka zewnętrznego. Nigdy nie staram się przekraczać granic. Nie idę w kierunku aktywnej nagości, bo uważam, że można pokazać więcej okrywając ciało tiulem. Można poukładać swoje wewnętrzne historie i nie rzutować na odbiorcę swoimi frustracjami.
Czy byłby Pan szczęśliwym człowiekiem, gdyby nie robił Pan tylu różnych przedsięwzięć?
Chyba tak, każda droga, którą wybieramy w życiu, wywodzi się z naszego wnętrza. Tam jest źródło - jeżeli to źródło bije, to zawsze możemy z niego czerpać, pić i możemy funkcjonować. Jeżeli tego źródła nie ma, to człowiek jest tylko odtwórcą.

Teczka osobowa: Jarosław Pijarowski

Twórca awangardowy, założyciel Teatru Tworzenia, który do sztuki podchodzi z naukowym zapałem.

Swoją działalność artystyczną rozpoczął w Bydgoszczy w 1989 roku. W 2006 r. został członkiem The British Institute of Graphologists w Londynie. W Pradze w 2004 r. otrzymał „Certified International Security Professional”. W naszym mieście nadano mu, m.in., tytuł Honorowego Kustosza Muzeum Dyplomacji i Uchodźstwa Polskiego. Był także nominowany na ambasadora regionu kujawsko-pomorskiego w Wielkiej Brytanii. Współpracował z wieloma znakomitymi artystami, między innymi z: Józefem Skrzekiem, Andrzejem Przybielskim, Danielem Olbrychskim.

Magdalena Jasińska zaprasza do wysłuchania „Zwierzeń przy muzyce” na antenie Radia PiK w środę o godz. 18.10.