Na tropie amatora 17-latek - nowy kryminał Michała Śmielaka

Ostatnia z nich to „Postrach”. Powraca w niej Kosma Ejcherst, znany z powieści „Wnyki” policjant, który ma wuja biskupa i brata proboszcza. Akcja „Postracha” nie toczy się jednak w środowisku osób duchownych. Akcja „Postracha”, nie „Postrachu”, bo to pseudonim nadany przez dziennikarzy seryjnemu mordercy.

Kosma Ejcherst nie jest też pierwszoplanowa postacią tej książki. Pierwsze skrzypce gra policjantka, podkomisarz Iga Ziemna, nazywana „Glebą”. Zmierzyć się będzie musiała z arcysprytnym i wszechstronnie wyedukowanym dewiantem, który na pierwszym etapie swej zbrodniczej działalności uprowadza córki bardzo bogatych warszawiaków. Co ciekawe, wszystkie zaginione dziewczyny, a jest ich aż sześć, mają po 17 lat i młodsze rodzeństwo. Przez wiele miesięcy policji nie udaje się ani zdemaskować „Postracha”, ani też ustalić, co stało się z porwanymi.

Po dłuższej przerwie koszmar powraca. Tym razem przy nieco zmienionym scenariuszu. „Postrach” zaczyna zabijać nastolatki, zaś do domów niespodziewanie wracają porwane wcześniej ofiary. Niestety, nie wracają żywe.

Policji udaje się też ująć młodego mężczyznę, podejrzewanego o te zbrodnie. Jego proces zapowiada się jednak na długi, zaś skazanie nie wydaje się pewne. Wobec tego rodzice ofiar postanawiają wziąć sprawy w swoje ręce. Wynajmują Borysa, prywatnego mściciela, który za potężne honorarium podejmuje się wyjątkowo trudnej misji. Ma uprowadzić z aresztu podejrzanego i oddać go pod prywatny sąd rodzin ofiar.

Borys błyskotliwie wywiązuje się ze zlecenia. Potem popełnia jednak tragiczny w skutkach błąd. Igor Grabski, vel „Postrach”, znów jest wolny i bynajmniej nie zamierza chować się w mysiej dziurze. Śmierć ponownie zaczyna zaglądać w oczy nastolatek, a za „Postrachem” ruszają dwa pościgi - oficjalny, prowadzony przez „Glebę” i jej kontrowersyjnego szefa - alkoholika, a także prywatny, w którym znów uczestniczyć będzie przechytrzony przez „Postracha” Borys.

Streszczenie fabuły powieści Michała Śmielaka jest dość trudne do szybkiego ogarnięcia umysłem. Powieść czyta się jednak bez wysiłku, za to z zaangażowaniem. Autor przedstawia bowiem dobrze przemyślaną i mimo wielu zaskakujących zwrotów akcji, przekonującą fabułę. Śmielak ma też dar atrakcyjnego opowiadania o zdarzeniach - z polotem i dowcipem. Na szczęście dowcipu jest dosłownie szczypta. Jego użycie nie sprawia zatem wrażenia nieustannego autorskiego popisu, czym grzeszy wielu innych twórców powieści kryminalnych. „Postrach” to po prostu dobrze napisana książka.

Michał Śmielak, Postrach, Wydawnictwo Initium, Warszawa 2022.