Świat trzeba naprawić - Kristina Ohlsson żegna swych ulubionych policjantów

Otucha jest tym bardziej potrzebna, że „Ostatnia sprawa Frederiki Bergman” to jedna z najlepszych książek cyklu. 47-letnia pisarka długo tego cyklu nie ciągnęła. Frederika narodziła się w 2007 roku i zaistniała w sześciu tomach. Ohlsson na szczęście nie zapowiada porzucenia pisarskiej profesji. Chce powrócić do drugiego, skromniejszego cyklu kryminalnego, którego bohaterem jest Martin Brenner, a także horrorów i książek dla dzieci.

Fabułę „Ostatniej sprawy Frederika Ohlsson” rozpoczyna zabójstwo, którego ofiarą pada zamożny przedsiębiorca budowlany. Starszego pana, żyjącego samotnie, znaleziono w fotelu w jego luksusowej willi. Nie stał się jednak ofiarą napadu rabunkowego. Zastrzelono go z bliskiej odległości, a w pokoju nie widać było śladów walki, co sugerowało, że ofiara znała zabójcę. Pojawiły się dziwne dowody. Zamordowany na mały palec ręki założył cudzą obrączkę ślubną, a w pobliżu ciała znaleziono liścik, wskazujący że tajemniczy nadawca usiłuje „wszystko naprawić”. Te ostatnie słowa okażą się motywem przewodnim powieści. Policja znajdzie bowiem kolejne ofiary, w różny sposób powiązane ze sobą, a w pobliżu ofiar kolejne przekazy od naprawiacza świata.

Kristinie Ohlsson sprawnie i pomysłowo udaje się powiązać losy ofiar z losami prowadzących ich sprawy policjantów. Listy, w których pojawia się motyw naprawy wszystkiego, otrzymuje też do prywatnej skrzynki pocztowej komisarz Alex Recht. Ba, Frederika Bergman, a właściwie jej mąż, także znajdzie się w pajęczynie podejrzeń. Policjantce przyjdzie równocześnie zmierzyć się z rodzinną tragedią. Jej ukochany mąż dowiaduje się, że ma raka mózgu. Jako profesor nie może pogodzić się z myślą, że z miesiąca na miesiąc stanie się coraz mniej sprawny intelektualnie. Postanawia wyjechać do Szwajcarii, by tam poddać się eutanazji. Żona zastanawia się, jak spędzić ostatni okres życia z ukochanym człowiekiem.

Jeszcze jednym niezwykłym i atrakcyjnie przedstawionym wątkiem jest gehenna małżeństwa z dwójką małych dzieci, które ktoś porwał i na długi czas zamknął w domu na odludziu. Jedyną osobą domyślającą się, że rodzina została uprowadzona, a nie wyemigrowała do Australii, jest brat zaginionego mężczyzny, przedsiębiorca pogrzebowy, u którego list pożegnalny zdeponował mąż Frederiki. Czytelnik do samego końca opowieści raczej nie domyśli się rozwiązania zagadki. Kristinie Ohlsson udało się wszystko nadzwyczaj kunsztownie pogmatwać.

Kristina Ohlsson, Ostatnia sprawa Frederiki Bergman, Wydawnictwo Znak, Warszawa 2018.