Sztuczna inteligencja kontra inteligencja łosia - Minął tydzień w Bydgoszczy

Profesorowie, informatycy, różne tęgie głowy przestrzegają przed niekontrolowanym rozwojem sztucznej inteligencji. Wygrana komputera z mistrzem świata w szachach to dziś pryszcz. Sztuczna inteligencja, gdyby nie hamować jej postępu, wkrótce wylałaby nas z roboty. Dotyczy to też dziennikarzy, bo teksty pisane przez programy komputerowe są może ciut bardziej oschłe, niż na przykład ten mój. Ale w Internecie, zerkając jednym okiem na Maroko, a drugim na felieton z cyklu „Minął tydzień”, i tak najwyżej co dziesiąty czytelnik zauważy podmiankę starego, lecz wciąż żywego dziennikarza na maszynę. Ba, zagrożeni czuć się muszą nawet artyści przez duże A. Muzyka komponowana przez sztuczną inteligencję, naśladująca na przykład Chopina, także dla ekspertów jest trudna do odróżnienia.

W takim świecie, wyobraźcie sobie państwo, w dużym mieście, w którym co parę kroków przestrzeń kontroluje państwowy, samorządowy albo prywatny wideomonitoring, nie wiadomo skąd przychodzi sobie łoś i włamuje się do ogrodu botanicznego. To nie jest przykład z dalekiego świata, tylko z naszego, nomen omen, ogródka. Konkretnie z bydgoskiego ogrodu botanicznego. I to nie tego na obrzeżach myślęcińskiego leśnego parku, tylko Ogrodu Botanicznego Uniwersytetu Kazimierza Wielkiego, w środku miasta, pomiędzy ulicą Niemcewicza i aleją Powstańców Wielkopolskich.

Żeby było jeszcze absurdalniej, tenże łoś, odkryty w niedzielę rano przez studenta stróżującego w ogrodzie, tak zdegustował się towarzystwem ludzkiej inteligencji, że zaraz przeskoczył płot i oddalił się w kierunku bazyliki. Być może zmówił tam zdrowaśkę za speców z Bydgoskiego Centrum Zarządzania Kryzysowego, którzy powinni się bratem mniejszym zaopiekować. Nie napiszę więc o tym stworzeniu „głupi łoś”, bo okazał się mądrzejszy od wszystkich technicznych cudów, które nas otaczają i których każą nam się obawiać. Poza tym jeśli łoś miałby być głupi, to co powiedzieć na przykład o 32-letnim brodniczaninie, którego na początku czerwca, z pomocą sztucznej inteligencji (tu wideomonitoring był górą), ujęto pod zarzutem zabicia psa ze szczególnym okrucieństwem.

Ludzka inteligencja nie najlepiej sobie ostatnio radziła także w innych sprawach. Parkowanie pod bydgoskim hotelem Pod Orłem było problemem nie lada jeszcze wtedy, gdy na ten hotel mówiło się „Orbis” i gdy samochód w rodzinie był luksusem, na który odkładało się lata. Od tamtych czasów ani piękny gmach zbudowany przez mistrza Józefa Święcickiego nie powiększył się, ani nie zwężono ulicy Gdańskiej. Tylko aut w mieście lawinowo przybyło. Tymczasem miejskie służby każą nam wierzyć, że rozwiązanie komunikacyjnej łamigłówki jest tuż-tuż. Postawi się kilka metalowych słupków ograniczających parking, coś tam namaluje na jezdni i będzie pan zadowolony. Żaden samochód nie zablokuje tramwaju pełnego rozdrażnionych podróżnych.

Na razie to nie działa. Co najwyżej przechodnie mają emocjonująca rozrywkę, przyglądając się starciom strażników miejskich z kierowcami. Miastu takie potyczki najlepszej reklamy nie przynoszą. Ponad tydzień temu sam byłem świadkiem, jak z panami w czarnych mundurach pertraktowała pewna dama z Grudziądza, którą dwie godziny wcześniej w hotelu Pod Orłem przepytywałem jako juror konkursu „Kobieca Twarz Regionu 2023”. Mam nadzieję, że ta atrakcyjna uczestniczka konkursu w niespodziewanie przedłużonej rywalizacji na ulicy Gdańskiej uratowała twarz, nie rujnując portfela.