Radość życia w kadrach studentów bydgoskiego Collegium Medicum. Tak fotografują (i malują!) przyszli lekarze

Zobacz wideo: Pilotażowy punkt szczepień powszechnych na UTP w Bydgoszczy

Po co przyszłym lekarzom warsztaty fotograficzne?
Ezo Oneir: Kontakt z wszelką formą sztuki czy zajęciem wyzwalającym kreatywność uwrażliwia człowieka. Każe przystanąć, skupić się na tym, co się widzi, czuje, nazwać swoje emocje. Fotografia ma wiele dziedzin. Pozwala lepiej poznać przyrodę, drugiego człowieka czy miejsce, w którym się przebywa. Obrazy nam nie ulatują, ale zostają uwiecznione. Są jak kotwice pozwalające wrócić emocjami do konkretnej chwili. Gdy tak kontemplujemy życie - stajemy się uważniejsi, wrażliwsi, bardziej „wewnątrzsterowni” i otwarci na potrzeby innych.

Czy przyszłym lekarzom potrzeba empatii, wrażliwości, uważności? Zdecydowanie tak! Taki też był zamysł uczelni. Na początku zajęć, parę lat wstecz, słyszałam bardzo niepokojące rzeczy. Na pytanie o hobby, coś, co robią tylko dla siebie - dwudziestoparoletnie osoby odpowiadały: „Miałem kiedyś hobby, jak byłem młody, teraz nie mam czasu”. Pomyślałam sobie, że świat się chyba kończy. Na szczęście, nie okazało się to normą większości moich studentów. Ci młodzi ludzie są bardzo zapracowani, ale mają swoje prywatne życie i potrafią z niego czerpać garściami. Jedynie trzeba było nakierować ich na te piękne chwile i popraktykować uważność.

Wychodzicie w plener? Gdzie i co fotografujecie?
Ezo Oneir: W różnych rocznikach przeróżnie to wygląda. Nie ma dwóch takich samych grup. Staram się dostosować zajęcia do zainteresowań uczestników. Na przestrzeni tych kilku lat były i warsztaty w terenie, gdzie uczyliśmy się trudnej sztuki portretu, i postprodukcja (obróbka w programach graficznych), dużo indywidualnych konsultacji. Ostatnimi czasy typowych plenerów z racji pandemii jest mało.

Za to z fotoreportaży z przebytych podróży powstało konto na Instagramie @radosc_zycia_cmbydgoszcz. To przepiękna mozaika z obrazów życia młodych ludzi. Wybierając zdjęcia, musieli skupić się na tym, aby je opisać - dlaczego są dla nich ważne, co przedstawiają. Powtarzam to wciąż, ale powtórzę raz jeszcze: jestem dumna z moich studentów! Nikt nie potrafi tak zachęcić do doświadczania życia, jak oni. Byli już niemal w każdym zakątku świata, a turystyka to najlepsza lekcja otwartości na nowe i na siebie.

Na każdym kroku powtarzam, żeby zapamiętali swoje odczucia, cele i motywacje, które im dziś przyświecają. Mnie nikt z nauczycieli nie mówił, że gdy się jest 20-latkiem, to jest to najpiękniejszy okres w życiu. Za wszelką cenę zawsze chciałam być starsza, bardziej doświadczona, coś już więcej osiągnąć. Z perspektywy czasu widzę, że na tamten moment… miałam wszystko, a szczególnie radość życia. Stąd też nazwa naszego konta na Instagramie. Gdy mamy szczęście w sobie, mamy wszystko.

Słyszałam, że jedna z Twoich studentek będzie mieć wkrótce swoją pierwszą autorską wystawę…
Ezo Oneir: Anna Lubomska to jedna z moich studentek, która zrobiła fotoreportaż na temat swojego malarstwa. Od razu wyczułam w niej artystyczną duszę. Cechuje ją niezwykła dojrzałość i wrażliwość. Oto, co napisała o sobie na potrzeby opisu wystawy do biuletynu BCOPW:

„Sztuka jest w każdym z nas, w każdej chwili i w każdej rzeczy. Potrzeba dużo wrażliwości, aby ją dostrzec. Ja nadal się tego uczę – ten podniebny i ten podwodny świat, jak również ten ziemski i ten z końca wyobraźni, które przelewam na papier za pomocą akwareli, są przykładem mojej szkoły artyzmu. Ta wystawa to zbiór prac malowanych wodą w przeciągu kilku lat mojego amatorskiego tworzenia. Znajdziecie tutaj ptasie pióra, rybie łuski i baśniowe krajobrazy. Niektóre z nich przedstawiają dziecięcą radość, inne nieskończoną podróż ku wolności, a jeszcze inne senne marzenia. Zapraszam do obejrzenia tej palety barw. Nazywam się Anna Maria Lubomska, mam 21 lat i pochodzę z Włocławka. Od dwóch lat studiuję medycynę na wydziale lekarskim Collegium Medicum w Bydgoszczy. Odkąd sięgam pamięcią rysuję. Jakby farby, gdy się urodziłam, wpłynęły do moich żył i stworzyły odcień włosów, tęczówki, policzków czy ust. Jestem zakochaną w kolorach, pędzlach oraz płótnach amatorką. Traktuję sztukę jako czystą radość, głęboki smutek i chwilę wytchnienia (...)”.

Wystawa „Delikatność” odbędzie się pod patronatem fundacji Przestrzeń Wariantów, której jestem prezesem w Bydgoskim Centrum Organizacji Pozarządowych i Wolontariatu w Bydgoszczy przy ul. Gdańskiej 5. Wernisaż odbędzie się 6 maja 2021 o godzinie 17. Wystawę będzie można oglądać do 14 maja br. Z racji pandemii liczba zwiedzających jest ograniczona.

Jakie jeszcze wydarzenia planujesz ze swoimi studentami medycyny?
Ezo Oneir: Z niecierpliwością czekamy, aż sytuacja pandemiczna w kraju pozwoli na otwarcie instytucji kultury. Oprócz wystawy Ani, mam też kilka innych pomysłów na wystawy zbiorowe, spotkania z opowieściami z podróży (wśród studentów są prawdziwi gawędziarze). Marzy mi się wyjazdowy plener. Normalny świecie wróć!

Collegium Medicum to nie jedyna uczelnia, na której prowadzisz warsztaty fotograficzne?...
Ezo Oneir: Od kilku lat organizuję również wyjazdowe plenery fotograficzne dla Zespołu Szkół Handlowych w Bydgoszczy. Inicjatorem tych spotkań z ramienia szkoły jest Andrzej Kałużny, który lata temu zobaczył zdjęcia mojego autorstwa. Zapraszam na te spotkania profesjonalne modelki, ciekawe osobistości, projektantów. Zależy mi, aby uczniowie mieli pełen obraz tego, ile osób czasami pracuje nad jednym zdjęciem. Zależy mi też, żeby odejść od schematycznej oceny, że fotografia artystyczna to jedynie hobby. To współpraca na wysokim poziomie odczuwania wielu uzdolnionych artystów, którzy wkładają w tą pracę swoje umiejętności i przede wszystkim serce. Zgodnie z międzynarodowym ruchem artystów: #ARTISWORK.