Otóż, jak za słusznie minionych czasów, sklepy „podejmują zobowiązania” by w określonym czasie zmniejszyć o określony wskaźnik zużycie plastiku i innych odpadków. Na kilometr pachnie PRL, tyle że akurat w PRL „zero waste” miało się całkiem dobrze. Nie tylko każdą rzecz wykorzystywano na wiele sposobów, zanim się ją wyrzuciło, ale i po zakupy chodziło się z normalnymi, parcianymi albo materiałowymi torbami. O „reklamówkach” nikt nie słyszał i nikt się ich od sprzedawców nie domagał. Śmieci było mniej, jedzenia się nie marnowało (choć też kupowało się na zapas). Na fali mody na ograniczanie śmieci (zresztą mody bardzo dobrej) wracają materiałowe torby, własne pojemniki na jedzenie i dobrze rozumiany recykling. Szkoda, że najpierw musieliśmy utonąć w śmieciach, by taką potrzebę zrozumieć.
Nowa filozofia zero waste w babcinym stylu [komentarz]
Nieco śmieszą mnie komunikaty przygotowywane przez działy PR sklepów i marketów, które informują o staraniach sieci w ograniczaniu odpadów i marnowaniu żywności.
