Na Jowisza, wróciły Jeżycjada i panie Musierowicz!

I że przejeżdżając w drodze do niego przez Pobiedziska, za każdym razem będziemy obie wspominać, że to właśnie tu Aurelia Ogorzałka przyjeżdżała do babci Jedwabińskiej… Wzruszona byłam też bardzo, gdy w gimnazjalnych czasach dziecka wiozłam córkę i jej podekscytowane przyjaciółki na spotkanie autorskie z Małgorzatą Musierowicz do biblioteki wojewódzkiej. Girls power! I niech tak zostanie – nawet jeśli mojej córce w Poznaniu nie urodzi się córka, lektura kolejnej części „Jeżycjady” przystoi paniom w każdym wieku.

I dla nich, i dla „poznaniofilów” Wydawnictwo Egmont przygotowało prawdziwą, jeszcze gorącą, niespodziankę. Encyklopedię, która nie tylko odpowiada na pytania zadawane autorce na tysiącach spotkań (a dziś również przez internet). „Na Jowisza! Uzupełniam Jeżycjadę” czyta się tak, jakby to była kolejna część jeżyckiej sagi (ile ich jest dokładnie, trudno w sumie stwierdzić, gdyż puryści jeżycjadowi nie uważają „Małomównego i rodziny” z 1975 za pierwsze ogniwo cyklu).

Z tym większą przyjemnością, że sztafetę matek i córek akcentuje tu fakt, że współautorką encyklopedii jest Emilia Kiereś, pisarka i tłumaczka, z domu Musierowicz, autorka przepięknych zdjęć dokumentujących urodę Jeżyc. I bohaterka wielu przytoczonych wspomnień, zamkniętych w 130 hasłach. Haseł, pośród których równoprawne są te poświęcone postaciom rzeczywistym i fabularnym (ach, te Pobiedziska!). Pochłaniałam je wszystkie. Z największą przyjemnością doceniając anegdoty – jak tę o „interwencji”... Czesława Miłosza w wybór mężczyzny życia dla „Nutrii” Natalii. I szereg bliskich mi życiowo relacji. Wszak i moim małoletnim doświadczeniem było wycinanie papierowych strojów dla laleczek z kartonu, a potem i moja – też już wspomniana – córka popełniała „epickie” formy literackie na mojej archaicznej maszynie do pisania…

Ogromny szacunek ma Małgorzata Musierowicz do swej rodziny. Równą estymą darzy i prostych z pochodzenia, acz niezwykłych z charakteru wielkopolskich protoplastów, jak i mądrą i dzielną mamę, która „wyprowadziła na ludzi” samotnie wychowywane dzieci. Dzieci niezwykłe, jeśli przypomnieć, że bratem autorki „Jeżycjady” był dysydent i znakomity poeta, Stanisław Barańczak.
Ten klimat rodzinny tchnął też klasycznym oczytaniem – i u Barańczaków, i u Borejków „przerzucanie się” łacińskimi sentencjami było na porządku dziennym. No, cóż… Na Jowisza?

Nieoczekiwane dopełnienie „Na Jowisza”, książki odsłaniającej wiele pożądanych przez fanów tajemnic, przyniosło życie… Małgorzata Musierowicz z wielkim sentymentem opisuje poznańskie kino „Rialto”, które odegrało wielką rolę nie tylko w jej humanistycznym wykształceniu, ale i życiu uczuciowym. Wspomniane kino, już po gruntownym remoncie, do dziś służyłoby następnym pokoleniom wykształconym i zakochanym, gdyby nie pandemia. I pokazywane jest w tv jako przykład rozpaczliwej sytuacji, w jakiej znalazła się kultura…

Małgorzata Musierowicz i Emilia Kiereś, Na Jowisza! Uzupełniam Jeżycjadę, Wyd. Egmont Polska, Warszawa 2020