Na co pozwala sumienie?

Trudno sobie nawet wyobrazić, co czuje kobieta, której zalecano donoszenie tej ciąży aż do chwili naturalnego rozwiązania. Obowiązującą obecnie ustawę o warunkach dopuszczalności przerywania ciąży i tak trudno nazwać liberalną. Legalna aborcja jest dopuszczalna tylko wtedy, gdy ciąża zagraża życiu lub zdrowiu kobiety, jest wynikiem czynu zabronionego, np. gwałtu, gdy płód jest ciężko i nieodwracalnie uszkodzony. Z takim przypadkiem mamy prawdopodobnie do czynienia w Warszawie. Prawdopodobnie, bo dyskusja toczy się na razie na podstawie informacji w mediach. Czy deklaracja wiary, którą podpisało ponad 3 tysiące pracowników służby zdrowia, spowoduje, że będziemy mieli do czynienia z większą liczbą tego rodzaju zdarzeń niż dotychczas? Mam nadzieję, że nie. W przypadku prywatnej praktyki pacjent może zdecydować, czy chce korzystać z usług lekarza z takim, a nie innym światopoglądem, ale w przypadku publicznej służby zdrowia każdy chory ma prawo oczekiwać takiego leczenia i wykonywania takich zabiegów, jakie gwarantuje mu obowiązujące prawo. Czy uda się to pogodzić z klauzulą sumienia? Czy jeśli w szpitalu, gdzie pracuje 10 ginekologów, połowa z nich odmówi wykonywania legalnych zabiegów aborcji, to będą je musieli wykonywać ci pozostali? A przecież chodzi nie tylko o przerywanie ciąży, chociaż to najbardziej spektakularny przykład. Swoją drogą, dobrze byłoby, gdyby każde środowisko, nie tylko lekarskie, stosowało zasady dotyczące i własnego sumienia, i etycznego postępowania wobec drugiego człowieka, którego spotyka się na zawodowej drodze. Staraj się wykonywać swoją pracę jak najlepiej, nie przyjmuj łapówek, nie traktuj obcesowo biednych i starszych ludzi i takie tam drobiazgi...