Wyszła z trawy i pokazała ludziom swoją pasję, w której stałym towarzyszem jest obiektyw [WYWIAD]

Proszę opowiedzieć, jakie były pani początki z fotografią.
Tej pasji nikt mi nie przekazał, ona sama się we mnie urodziła. Zaczynałam od fotografowania mojej rodziny. Początkowo odganiali mnie jak muchę, ale z czasem zaczęli mnie doceniać. W 2000 roku zajęłam pierwsze miejsce w konkursie pt. „Solec znany i nieznany”. Rok później zaproponowano mi wystawienie moich zdjęć w Galerii Homo Faber Soleckiego Centrum Kultury. To był moment, w którym pokazałam solecczanom, co mi w duszy gra. W końcu wyjaśniło się, czemu ja tak klęczę w tej trawie, co tam robię, bo ludzie często myśleli, że coś zgubiłam i oferowali pomoc w poszukiwaniach.

Ta pierwsza wystawa spodobała się oglądającym?
Pewien doświadczony fotograf zarzucił mi, że moje zdjęcia przedstawiały za dużo tematów, ale byłam wtedy totalną amatorką, więc nie odbierałam tego krytycznie. Specjalizacji mogłam szukać później, w tej pierwszej wystawie chodziło głównie o to, aby pokazać się społeczeństwu.

Teraz to pani jest doświadczona w tej dziedzinie. Jakich rad udzieli pani totalnym amatorom w kwestii zakupu sprzętu i robienia zdjęć?
Dobre aparaty są niestety bardzo drogie, to mocno ogranicza możliwości zakupu. Naszczęście wybór sprzętu jest tak duży, że prawie każdy znajdzie coś w ramach swoich możliwości finansowych. Jeśli kogoś na to stać, to warto mieć kilka obiektywów. Kiedy już wybierzemy aparat, trzeba się go po prostu nauczyć. Jeśli poznamy nasz sprzęt, to nawet tym trochę gorszym możemy robić udane zdjęcia. Podstawa to dobrze przemyśleć kadr i mieć szczęście do oświetlenia.

Myślę, że potrzeba jeszcze czegoś. Umiejętności, a może talentu do dostrzegania wyjątkowości w otaczającym nas świecie.
Coś w tym jest. Świadczą o tym komentarze moich znajomych, którzy oglądając zdjęcia ze wspólnych wypraw, pytają: czy my na pewno byliśmy na tej samej wycieczce?

Dziś wszyscy robią zdjęcia aparatami, telefonami, potem wrzucają je do Internetu. Czy sztuka fotograficzna nie straciła przez to uroku?
To, że wszędzie publikowane są „pstryki”, nie oznacza że jest to fotografia przez duże F. Jestem przekonana, że fotografia nie straciła na atrakcyjności. Zabierzmy w plener trzy osoby z aparatami. Wszyscy będą mieć identyczne warunki, ale czy prace każdego z nich będą godne wystawy? Chyba nie.

Nie denerwuje pani wszechobecna moda na selfie?
Mój znajomy pojechał kiedyś z dziewczyną do Norwegii. Byli sami, nie miał kto robić im zdjęć, pstrykali selfie, wyszło fantastycznie. Nie cierpię głupich zdjęć z łazienki czy zakrapianej imprezy. Bardziej niż selfie przeraża mnie duży popyt na drastyczne zdjęcia z wojen i zamachów terrorystycznych oraz umiłowanie mężczyzn do fotografowania się na tle militariów, które kojarzą mi się z wojną i nieszczęściem.

Zwiedziła pani wiele miejsc. Które warto polecić nie tylko miłośnikom fotografowania?
Za granicą warto zobaczyć Park Narodowy Czeska Szwajcaria w północnych Czechach oraz okolice niemieckiego Drezna. W Polsce polecam Białowieżę w województwie podlaskim, piękne widoki są nad rzeką Biebrzą. Poza tym Bory Tucholskie. No i oczywiście gmina Solec Kujawski - tutaj przede wszystkim Chrośna ze wspaniałymi Łąkami Studzienieckimi, Przyłubie i Rudy. Z kolei po drugiej stronie naszej cudownej Wisły leży urokliwe Skłudzewo.

Danuta Adamczyk:

- Jej prace były ozdobą wielu wystaw fotograficznych, najczęściej w Soleckim Centrum Kultury, ale nie tylko. Prezentowała je również w Kawiarni Artystycznej „Węgliszek” w Bydgoszczy. Jest też autorką zdjęć do folderów promujących Solec Kujawski.
- Solecczanka z urodzenia. Absolwentka technikum chemicznego w Bydgoszczy. Szczęśliwa matka dwóch córek i babcia czworga wnucząt. Członkini Klubu Turystów Rowerowych PTTK Torpedo Solec Kujawski.