Wierzyciele Byfuchu chcą, by działalność prezesa B. i jego spółek zlustrowały odpowiednie służby

Piotrowi J. z Torunia „Byfuch” spółka z o.o. jest winna ponad 300 tys. zł, Mirosławowi S. z Bydgoszczy - 200 tys. zł, a Zbigniewowi I. - 180 tys. zł. Są drobnymi przedsiębiorcami, więc niewiele brakowało, by ta strata rozłożyła ich firmy na łopatki. - Tadeusz B. słowem nie wspomniał o planowanej upadłości i brał od nas kolejne partie towaru, wiedząc, że spółka już nie zapłaci, a na kontach siedzą komornicy - wspominają.
[break]
Tadeusz B. złożył wniosek o upadłość „Byfuchu” 1 marca 2010 roku, gdy długi spółki sięgały 28 mln zł, a jej majątek nie przekraczał 15 mln zł. Zdaniem wierzycieli i sądu, powinien był to zrobić znacznie wcześniej. Funkcję prezesa „Byfuchu” spółce z o.o. - pan B. objął 18 grudnia 2009 roku, bo właśnie wtedy kończył mu się trzyletni zakaz prowadzenia działalności gospodarczej i zasiadania w zarządach spółek. Ta kara była związana z jego wcześniejszą pracą w Fabryce Urządzeń Chłodniczych „Byfuch” SA, której był ostatnim prezesem.

Syn zakłada spółkę

To za jego rządów doszło do upadku tej firmy i wyprowadzenia z niej majątku do spółki córki Byfauch. Założył ją... 18-letni wówczas Maciej D., syn Józefa D., wicedyrektora „Byfuchu” SA. Objął w niej 30 proc. udziałów za 15 tys. zł, z czego połowę wniósł aportem w postaci domowego komputera z klawiaturą, oprogramowaniem i myszką. Dwa miesiące później był już człowiekiem bogatym, bo kolejne 30 udziałów w jego spółce objęła fabryka z 50-tradycją, czyli „Byfuch” SA. Wniosła je aportem w postaci znaku towarowego firmy i pełnej dokumentacji wszystkich (116) swoich wyrobów. Umowę ze spółką córką, czyniącą z „Byfuchu” SA firmę wydmuszkę, przyklepał jej ówczesny prezes Tadeusz B.
- Zostawił fabrykę i jej wierzycieli syndykowi, a sam przejął pakiet kontrolny w spółce córce, przemianował ją z „Byfauch” na „Byfuch” i rządził z tylnego siedzenia, gdy sąd, na wniosek syndyka, zabronił mu zasiadać w zarządach i organach nadzorczych spółek - wspominają pokrzywdzeni wierzyciele, którzy z upadłej fabryki nie dostali ani grosza.

Sekret księgowej

W 2009 roku było jasne, że „Byfuch” spółka z o.o. też tonie, ale przed dostawcami skrzętnie to skrywano. - Decyzje, komu i ile zapłacić, podejmował Tadeusz B. Mówiła mi to w sekrecie księgowa, pani D. - zeznawała w sądzie Barbara I. - Ale towar brali bez zapłaty tak długo, jak się dało, co nosi znamiona wyłudzenia i zastanawiamy się, czy z takim doniesieniem nie wystąpić - słyszymy od pokrzywdzonych.
Księgowa Lidia D. i jej mąż Józef D. - oficjalny prezes „Byfuchu”, który większość 2009 roku spędził na zwolnieniach lekarskich, oraz ich syn Maciej D. (udziałowiec spółki z aportem w postaci komputera i myszki), zasłaniali się w sądzie niepamięcią.
Wyrok 20 tys. zł grzywny za spóźnione ogłoszenie upadłości „Byfuch” spółki z o.o. Tadeusz B. przyjął ze zdziwieniem.
Zapowiada złożenie odwołania. Twierdzi, że wniosek o upadłość zgłosił na czas, czyli dwa tygodnie po sporządzeniu bilansu za poprzedni rok, bo wtedy się dowiedział, że firma jest niewypłacalna. Do kierowania „Byfuchem” z tylnego siedzenia się nie przyznaje. Owszem, jego firma konsultingowa przygotowywała dla „Byfuchu” wnioski kredytowe, a on jako główny jej udziałowiec miał wpływ na podejmowane uchwały, ale produkcją kierował Józef D. Nawet wtedy, gdy był ciężko chory i na zwolnieniu lekarskim.

Musi z czegoś żyć

B. twierdzi, że zadłużenie spółki „Byfuch” to skutek opcji walutowych, jakie zmuszony był przyjąć, kooperując z zagranicznymi dilerami lodówek, i efekt światowego kryzysu. Nową spółkę „Byfuch Product” założył, bo - jak mówi - z czegoś musi żyć. Zaprzecza, jakoby produkcja urządzeń chłodniczych w jego nowej firmie opierała się na wzorach użytkowych, należących do upadłej spółki „Byfuch”.
- Warto, by ktoś to sprawdził, a najlepiej, by działaniom B. i jego spółek przyjrzały się odpowiednie służby - sugerują wierzyciele, którzy twierdzą, że towar „Byfuch Product” do złudzenia przypomina ten z... „Byfuch” spółki z o.o.