Teatr to spotkanie, więc Kameralny zaczęliśmy budować od gmachu i relacji z widzami [rozmowa]

Gratuluję grantu w ramach programu „Lato w teatrze”, tym bardziej że nasz Kameralny jako debiutant znalazł się w gronie 40 beneficjentów i otrzymał maksymalną kwotę dofinansowania (40 tys. zł) na realizację swego autorskiego projektu. Co zatem planujecie Państwo zaproponować w wakacje?
„Las w nas” to projekt autorski Anny Nowak przygotowany dla naszego teatru jako proekologiczne działanie, poprzez które w drugiej połowie sierpnia chcielibyśmy dzieci i młodzież uwrażliwić na przyrodę, a przede wszystkim świat zwierząt, jaki postaramy się zrozumieć w wymiarze relacji. Poznając zachowania i zwyczaje zwierząt, można uczyć się, jak oswoić lęk, eliminować uprzedzenia i budować nasze relacje - te ze zwierzętami, jak i z ludźmi. Taki jest cel warsztatów, na koniec których młodzi bydgoszczanie stworzą swój własny spektakl.

Teatr Kameralny jest już fenomenem - mimo że oficjalnie bez siedziby, zyskał sympatię i grono wiernych odbiorców za sprawą cyklu spotkań z książką i teatrem „Poczytaj mi”. Spodziewał się Pan, że ten pomysł okaże się strzałem w dziesiątkę?
Odkąd odebrałem nominację na dyrektora Teatru Kameralnego, powtarzam, że budowa teatru to nie tylko budowa gmachu, ale także zespołu artystycznego, repertuaru oraz relacji. Teatr zawsze jest spotkaniem widza i aktora. Z kolei literatura jest kanwą dla przestrzeni teatralnej. Dlatego pomyślałem, że wraz z budynkiem teatru warto budować też świadomość, że teatr powstaje od słowa pisanego, czytanego, od opowiadania, które za pomocą wyobraźni przeobraża się w historię. Takiej właśnie świadomości służy nasz cykl „Poczytaj mi”. Ale jest też druga ważna sprawa - to oczekiwania. Jako urodzonego bydgoszczanina intrygowało mnie zawsze to miejsce przy Grodzkiej. Za każdym razem, kiedy wracałem do Bydgoszczy, czy to w sprawach rodzinnych, czy zawodowych w ramach współpracy z Operą Nova, Kameralny wydawał mi się miejscem, które idealnie nadawałoby się na teatr dla dzieci i młodzieży. Teraz, pracując jako dyrektor, przekonuję się, że nie tylko ja tak myślałem – takie są też oczekiwania mieszkańców. Dzięki spotkaniom w ramach „Poczytaj mi” wiemy, jak bardzo ten teatr jest potrzebny i wyczekiwany - to daje nam napęd do działania, żeby pokazać, że teatr jest żywy, że czekamy na widzów, że już teraz chcemy z nimi rozmawiać i poznać ich potrzeby.

W dobie kwarantanny teatr też świetnie sobie radzi. Sztafeta online „Poczytaj mi” w marcu zjednała wszystkich dotychczasowych artystów współpracujących w ramach cyklu, ale i grono odbiorców powiększyło się o tych, którzy na zapisy zwykle spóźniali się…
Rzeczywiście, sztafeta online „Poczytaj mi” była bardzo spontaniczną reakcją na sytuację, która zastała nas dość nieoczekiwanie, bo nikt nie spodziewał się, że całe życie kulturalne stanie nagle w miejscu. Stwierdziliśmy jednak, że nie możemy zniweczyć naszych planów ani zawieść widowni, która tak tłumnie nas odwiedzała na spotkaniach „Poczytaj mi” w bibliotekach, stąd naturalną konsekwencją było stworzenie projektu internetowego. Sztafeta online spotkała się z bardzo dobrym odbiorem, zyskaliśmy też dużo widzów nie tylko z Bydgoszczy, którzy zaczęli obserwować stronę Teatru Kameralnego na Facebooku. Nasi wierni widzowie, którzy byli z nami w bibliotekach, także śledzą nas pilnie. Dlatego postanowiliśmy pójść za ciosem.

I już w najbliższą sobotę, 25 kwietnia, o godzinie 11 drugie wirtualne „Poczytaj mi” na fanpage’u Teatru Kameralnego.
Podczas kwietniowego „Poczytaj mi” online pokażemy, że teatr może narodzić się wszędzie – także w domu, w którym ostatnio tyle czasu wszyscy spędzają na społecznej kwarantannie. Chociaż proszę wierzyć, że kiedy planowaliśmy to spotkanie cyklu, nie wiedzieliśmy, że „Wierszyki domowe” Michała Rusinka okażą się aż tak aktualne. Bardzo się cieszymy, że zaproszenie do udziału w naszym spotkaniu online na żywo przyjęli sam autor, Michał Rusinek oraz goście: Hanna Śleszyńska i Łukasz Nowicki, będzie także znany już widzom zespół sześciorga współpracujących z nami przy tym projekcie aktorów. Razem stworzymy przedstawienie, które zabierze widzów do różnych miejsc domu (kuchni, łazienki, przedpokoju, balkonu, strychu, ogrodu), gdzie zwykłe przedmioty skrywają swoje tajemnice. Wierszyki Rusinka to świetna i mądra zabawa literacka, inspirująca do tego, co możemy robić w swoich domach zwłaszcza w czasie takim, jak teraz.

Czy przed wakacjami będą jeszcze kolejne spotkania tego cyklu?
Pod koniec maja zrealizujemy jeszcze jedno spotkanie „Poczytaj mi”, jakie miało się odbyć w bibliotece, ale najprawdopodobniej będzie online. Pierwotnie ostatnim w tym sezonie artystycznym spotkaniem planowaliśmy zapowiedzieć naszą pierwszą jesienną premierę „Proszę słonia” według Ludwika Jerzego Kerna w reżyserii Arkadiusza Klucznika. Chciałbym móc powiedzieć, że zapraszamy na premierę we wrześniu, ale obecnie mogę sobie i widzom jedynie tego życzyć. Zapewniam jednak, że premiera odbędzie się – jeśli nie we wrześniu, to w późniejszym terminie. Tymczasem z okazji Dnia Dziecka dla naszych najmłodszych widzów przygotujemy coś specjalnego.

A co z zespołem Teatru Kameralnego - czy jest już prawie skompletowany? Zdaje się, że proces rekrutacji w połowie przerwała epidemia.
Pierwszy etap rekrutacji, czyli składanie aplikacji, został zakończony. Zgłosiło się blisko 160 aktorów, którzy chcieliby tworzyć zespół Teatru Kameralnego w Bydgoszczy. Wyłoniliśmy grupę osób, z którym chcielibyśmy się spotkać na tzw. audycjach, ale ich przeprowadzenie uniemożliwiła nam epidemia. Dlatego castingi, podobnie jak spotkania z widzami, przenieśliśmy do sieci. Drogą elektroniczną rozesłaliśmy do kandydatów zadania wokalne, literackie, aktorskie, które muszą przygotować w formie krótkich filmów. Komisja w trybie online wyłoni finałową grupę aktorów, z którymi mamy nadzieję będzie można spotkać się. Zakładam, że do końca maja będziemy znać nazwiska przynajmniej pierwszej części zespołu aktorskiego Teatru Kameralnego. Przypominam, że od września planujemy zatrudnić 10 aktorów, a od stycznia 2021 kolejnych sześcioro.

Pierwszego kwietnia minął już rok od powołania Teatru Kameralnego. Co będzie największym wyzwaniem w rozpoczętym już drugim roku działalności?
Do tej pory sądziłem, że wyzwania są dwa: po pierwsze - budowa teatru zarówno w wymiarze budynku, jak i zespołu, a po drugie - budowanie repertuaru. Z satysfakcją mogę przyznać, że te rzeczy udaje się nam realizować. Wszystko to jednak schodzi na drugi plan, w obliczu epidemii w Polsce i na świecie. W tej chwili najważniejszym zadaniem jest nauczyć się żyć w nowych warunkach. My, ludzie teatru, ze wszech miar staramy się pomóc naszym widzom znieść te niedogodności. Od tego właśnie jesteśmy, by wnieść optymizm, ale i zachęcić do rozmyślań, żeby nie tylko umieć się uśmiechnąć, lecz także nabrać dystansu, bo to równie ważne.

Smaki Kujaw i Pomorza SEZON 2 ODC. 8