Szczepienia w szkołach i parkingi P&R. Moje dwa brukowce do bydgoskiego piekiełka

Od ładnych paru miesięcy władze wszystkich szczebli, autorytety medyczne i niemedyczne zachęcają Polaków do szczepień przeciwko Covid-19. Idzie to jak po grudzie. W dniu, w którym piszę te słowa, zarejestrowano prawie 1000 zakażeń w Polsce i 14 zgonów, do których przyczynił się koronawirus.

Tak oto sprawdza się przepowiednia, że kolejna fala pandemii nadciągnie wraz z jesienią i nowym rokiem szkolnym. Na jesień - wiadomo - rady nie ma. Rozwiązaniem, które miało zmniejszyć ryzyko roznoszenia zarazy przez uczniów, miały być szczepienia organizowane w szkole lub połączone z wyjściem uczniów do punktu szczepień pod opieką nauczyciela. Jak to odbywa się w praktyce, opowiedział mi ostatnio znajomy, ojciec ósmoklasisty z Bydgoszczy.

Podczas zebrania rodziców na początku roku szkolnego pani wychowawczyni wręczyła wszystkim rodzicom kartki z deklaracją woli zaszczepienia swojego dziecka. Do klasy syna mojego znajomego zapisanych jest 24 uczniów. Z listy obecności wynikało, że na zebraniu tylko jeden uczeń nie był reprezentowany przez mamę lub tatę. Wiadomo - ostatnia klasa podstawówki, większość rodziców jest przejęta.

Pod koniec zebrania na biurku pani wychowawczyni znalazły się trzy wypełnione deklarację. Cóż, może inni uczniowie z tej klasy byli już zaszczepieni. O to wychowawczyni nie miała prawa pytać. Ale ważne jest także to, co zaproponowano tym rodzicom, którzy zgodzili się na szczepienie za pośrednictwem szkoły. Ano na razie... nic. Kiedy rozmawiałem ze znajomym, mijał drugi tydzień od opisanego wyżej zebrania rodziców. I cisza. Im dłużej ta cisza potrwa, tym więcej uczniów może w zdrowiu nie doczekać szczepienia i na domiar złego pozarażać domowników. Szczepionek mamy ostatnio pod dostatkiem. Nawet za dużo, jak na nasze potrzeby. Nie rozumiem więc, skąd tak duża zwłoka w szczepieniach uczniów.

I drugi mój brukowiec. Wielu bydgoszczan wyrażało obawy, że parkingi typu Park & Ride nie będą się cieszyły większym zainteresowaniem kierowców. Przypomnę, że chodzi o parkingi, na których podróżujący do śródmieścia mieli zostawiać swoje samochody, by przesiąść się do ekologicznego tramwaju. Trudno w tej chwili przesądzać, ile osób gotowych będzie tak postąpić, bo część parkingów P@R jest dopiero w budowie. Tak się jednak składa, ze niemal codziennie przejeżdżam obok zbudowanego już (dopieszczane są ostatnie elementy) parkingu w pobliżu ronda Kujawskiego, po drugiej stronie Zielonych Arkad.

Mimo że parking jest na razie dostępny za darmo, to mało kto tam staje. Zdecydowana większość zaplanowanego na ponad setkę aut placu stoi pusta. Bydgoszczanie za to narzekają, że za mało miejsc urządzono na przebudowanym parkingu bliżej centrum - tym obok ronda Bernardyńskiego. Pojawiły się głosy krytyki, że to właściwie parking dla urzędników z pobliskich biur.

Parkingi te dzieli kilkaset metrów. Niewiele, lecz jednak wystarczająco dużo, by na parkingu przy rondzie Kujawskim hulał wiatr, zaś przy rondzie Bernardyńskim trudno było znaleźć wolne miejsce. A przecież parking przy rondzie Kujawskim należy do tych położonych stosunkowo blisko centrum. W przeciwieństwie do na przykład parkingu na fordońskim Przylesiu, którego klientów czeka wielokilometrowa podróż tramwajem. Uda się mimo wszystko zachęcić ludzi do masowego korzystania z P@R? Czarno to widzę.