Nie boi się być sobą - jest spontaniczna, a niekiedy nawet niepoprawna... [ZWIERZENIA PRZY MUZYCE]

[break]
To było nieuniknione, że rozpocznie Pani solową karierę. Jak jest z wybiciem się na singla?
W ogóle z wybiciem się jest trudno, to jest taka praca od podstaw, ale jak się udaje, to daje dużo satysfakcji. Lubię, jak coś się dzieje, mój zawód na tym polega, żeby robić nowe rzeczy.

Latem pojawił się Pani pierwszy singel „Crème brûlée”, a teraz mamy „Wracaj com”. Jak doszło do współpracy z Michałem Zabłockim i Markiem Kościkiewiczem?
To środowisko muzyczne jest w sumie dość małe - z Michałem Zabłockim już pracowałam przy projekcie muzycznym z zespołem SANE i tam go poznałam, potem nasze drogi się schodziły i rozchodziły, a że Michał też jest z Krakowa, to blisko nam było do siebie. Kiedyś umówiliśmy się na kawę i spytałam go, czy byłby zainteresowany tym, żeby napisać dla mnie teksty do solowego przedsięwzięcia. Tak się rozpoczęła nasza dłuższa współpraca, on mnie poznał z Markiem Kościkiewiczem. Tak jakoś fajnie wyszło i to stało się wyjątkowe dla mnie.

Ci twórcy pomogli już innym wokalistom i choć mają swoją markę, to potrafią pisać pod wykonawcę.
To jest niesamowite, z Michałem rozebraliśmy tematy przyszłych piosenek na czynniki pierwsze i on napisał takie słowa, które idealnie do mnie pasują. Zapytałam znajomych i rodziny, jak im się te piosenki podobają i stwierdzili, że one bardzo pasują do mnie.

„Crème brûlée” to typowy przebój. Jakie będą kolejne piosenki?
Minimalizm, jeśli chodzi o instrumenty. To będą nastrojowe piosenki, do których długi czas podchodziłam. Nagrywałam siebie w domu i nic mi nie pasowało, aż wreszcie zrobiłam sobie nastrój - zaczytałam się w tekstach Michała i poszło. Ogarnął mnie taki flow. Teraz mam nadzieję, że gdy wejdę do prawdziwego studia, uda mi się coś dobrego nagrać.

W Pani domu rodzinnym muzyka rozbrzmiewała...
Moja starsza siostra ma najwięcej do czynienia z muzyką, bo jest organistką, a z tego, co wiem, tata za młodu grywał ze swoim bratem na różnego rodzaju imprezach i ja to odziedziczyłam po rodzicach, czy też po dziadkach.

Kiedy Pani zaśpiewała w „Szansie na sukces” „Czerwone korale”, myślała Pani, że za parę lat będzie Pani wokalistką Brathanków.
Nie, nie pomyślałam. To była miła przygoda. Muzycy z zespołu wypytywali mnie, co robię, ale nie myślałam, że mnie zaproszą do współpracy, a tak się potem stało. Po „Szansie na sukces” zgłosił się do mnie inny zespół - Kulturka, też z Krakowa i współpracowaliśmy przez ponad dwa lata.

Co powiedział lider Brathanków Janusz Mus, kiedy Pani zakomunikowała mu, że rozpoczyna Pani karierę solową?
Ja mu to powiedziałam, po czym od razu spytałam, czy napisze mi coś i napisał.

Jaka jest ta Aga Dyk?
Inspirują mnie lata 50.-60., kiedy było kolorowo - to jeśli chodzi o modę. A muzycznie, chcę być sobą, nie boję się tego pokazać światu. Chcę emanować naturalnością, spontanicznością, niekiedy niepoprawnością.

Teczka osobowa

Aga Dyk

Pochodzi z Kielc, ma 27 lat i na swoim koncie laury ogólnopolskich i międzynarodowych konkursów wokalnych. W 2005 roku wygrała odcinek „Szansy na sukces” z udziałem zespołu Brathanki.

W latach 2006-2009 była wokalistą krakowskiej grupy Kulturka, z którą nagrała, m.in., piosenki „Sorry mama” i „Mało wiesz o miłości”. Od 2009 roku występowała z zespołem „Brathanki”. Teraz wokalistka promuje swoje solowe przedsięwzięcie. Na początku czerwca nagrywała w Poznaniu pierwsze teledyski, promujący singel „Crème brûlée” i „Wracaj.com”. Jak mówi artystka, jej solowa płyta jest w klimacie retro, opowiada o miłości i o codziennych problemach zwykłych kobiet i mężczyzn.