Mózg Festival - Marc Ribot i Owls Are Not [wideo]

Ósma edycja Mózg Festivalu zakończyła się w sobotę, 16 listopada. Zacna była to końcówka, szczególnie w kontekście koncertu finałowego w wykonaniu Marca Ribota i jego nowej formacji Ceramic Dog. Ale nie tylko dlatego...

Przyznaję bez bicia, że znów ominął mnie jeden koncert – wspomnianego we wstępie Marca Ribota solo. Opuściłem go jednak świadomie, gdyż czas nie jest z gumy, a ja wiedziałem, że dane mi będzie zobaczyć tego znakomitego gitarzystę raz jeszcze tego dnia razem ze składem Ceramic Dog. Ale o tym za moment. Zacznijmy bowiem od szoku, w jaki wpadłem wchodząc do „emceku” chwilę przed godziną 21. Otóż całe foyer MCK wypełnione było ludźmi.<!** reklama> Naprawdę frekwencja wyborna. Festiwalowicze stali w grupkach rozrzuceni po całym emcekowym holu, pili piwko, sączyli winko, wspominali – swoją drogą ponoć niesamowity – występ solowy Ribota. Naprawdę iście festiwalowa atmosfera. Zachęcony nią poszedłem więc czym prędzej na salę by zająć dobre miejsce na koncercie warszawiaków z Owls Are Not. I dobrze zrobiłem, bowiem po chwili widownia wypełniła się ludźmi.

Nic dziwnego, bo chłopaki zagrali naprawdę przyzwoity koncert okraszony dźwiękami ocierającymi się o tak pozornie skrajne gatunki, jak hard core czy drum’n’bass. Dali czadu – bez dwóch zdań. Docenił to zresztą sam Marc Ribot, który po koncercie Owls Are Not zainteresował się młodymi muzykami z Warszawy sugerując możliwość wspólnego grania. Próbowałem zweryfikować tę informację u źródła, bowiem miałem okazję porozmawiać z Piotrem Cichockim odpowiadającym w tym składzie za elektronikę.

- Faktycznie, Marc podszedł do nas po koncercie by zamienić kilka słów – potwierdził mój rozmówca. - Nic jednak nie wspominał o wspólnym graniu. O tym dowiedzieliśmy się również z „trzeciej ręki”. Nie ukrywam, że wielki to dla nas zaszczyt, ale spokojnie – nie rzucamy od razu pracy, żeby ruszyć z Ribotem w trasę. Przynajmniej nie do momentu, kiedy ta informacja się potwierdzi.

Niech sama ta sucha relacja będzie dla was dowodem, że Owls Are Not zagrali naprawdę przyzwoity występ. Po nich na scenie zainstalowało się trio Ceramic Dog z Markiem Ribotem na czele. To dopiero był koncert! Niesamowicie brudny blues (przynajmniej w większości), z genialnymi solówkami Marca Ribota, fantastycznym bębnieniem Chesa Smitha (ten gość miał naprawdę pełne ręce roboty) i multiinstrumentalnymi popisami Shahzada Ismaily.

Naprawdę wgniatali chłopaki w fotel, w pełni zasługując tym występem na miano koncertu finałowego. Byli zwyczajnie fantastyczni! Po nich przyszedł czas na krótkie podziękowania Sławka Janickiego – dyrektora Mózg Festivalu, po których gawiedź udała się do Mózgu. A tam niesamowitego seta muzycznie oscylującego wokół szeroko pojętych dźwięków idm zagrała bydgoska dj-ka Lu.

Ku mojemu zaskoczeniu wizualizacje do niego zrobiła Karolina Jacewicz, czym zdecydowanie wzmocniła poziom emocji towarzyszący temu występowi. Cudownie, nieregularnie połamana muzyka, ciężki bas, potężne bity i pobudzające wyobraźnię obrazy sprawiły, że wydarzenie to obserwowało przynajmniej kilkadziesiąt osób, o ile nie setka. Laski zgrały się niesamowicie i – co ciekawe – jest szansa, że po tym ich pierwszym wspólnym występie przyjdą kolejne. Mam nadzieję, bo Lu i Karolina tworzą naprawdę kozacki duet.

Trzeci dzień Mózg Festivalu zakończył się lekkim akcentem – tanecznym setem w wykonaniu Basi Polańskiej. Występ był to poprawny, ze sporą dozą muzyki house, przy której klubowicze chętnie bawili się do samego rana. Mnie nie przypadł on aż tak bardzo do gustu, ale umówmy się, że trudno docenić wesołe, taneczne bity z winyla, po takich koncertach jak ten Ceramic Dog cz Owls Are Not. Nie zmienia to jednak faktu, że muzycznie i artystycznie miniona sobota w Bydgoszczy należała do najciekawszych dni w tym roku. A wszystko za sprawą ósmej edycji Mózg Festivalu. Kolejna odsłona za rok.