Mordercza zawiść dochodzi do głosu? Recenzja kryminału „Potwory”

Pierwszy raz poznaliśmy komisarza Lorenza we wrześniu 2019 roku, jako bohatera powieści „Pchła”. Na jego powrót do księgarni w towarzystwie atrakcyjnej policyjnej profilerki, Izy Rawskiej, trzeba było poczekać niecałe 15 miesięcy. Kryminalny debiut Anny Potyry został ciepło przyjęty przez czytelników. Na podobne przyjęcie zasługują „Potwory”.

Już sam wybór środowiska, w którym toczy się akcja „Potworów”, musi przyciągnąć uwagę, zwłaszcza z lekka snobistycznych miłośników kryminałów. Natasza i Magda są diwami operowymi, solistkami najlepszej sceny operowej w Polsce w Teatrze Wielkim.

Natasza to sopranistka światowego formatu. Jest u szczytu sławy. Poza niesamowitym głosem ma również klasyczna urodę i ujmującą osobowość. Dzięki połączeniu tych cech nie tylko wśród fanów opery stała się postacią kultową. Niespodziewanie jednak Natasza przeżyła ostatnio zawodowe i osobiste załamanie.

Magda też ma piękny głos oraz urodę i pewnie to jej przypadałyby największe partie operowe, gdyby nie Natasza…

Partie te nie przypadną Magdzie. Pewnego ranka zostaje znalezione w lasku na obrzeżach Warszawy. Śpiewaczka zginęła od ciosów nożem - kilkudziesięciu dźgnięć długim ostrzem, z których wiele wystarczyłoby do pozbawienia jej życia.

Komisarz Lorenz nie może poprowadzić dochodzenia w sprawie zabójstwa Magdy. Jest zawieszony w czynnościach po tym, jak naruszył nietykalność cielesną sąsiada, któremu zarzucił pedofilię. Z powodu swojej nadpobudliwości to komisarz stał się obiektem hejtu w mediach. Na przymusowym urlopie próbuje oczyścić się z zarzutów. Niespodziewanie te wysiłki doprowadzą Lorenza do tropu wiodącego w stronę solistek z Teatru Wielkiego…

Anna Potyra, mimo że jest to dopiero jej druga powieść kryminalna, pokazała w „Potworach” biegłość doświadczonego pisarza utworów tego gatunku. Bohaterowie szkicowani są wprawdzie dość stereotypowo (Lorenz to kolejny samotny wilk tęskniący za stadem, ale targany sprzecznymi namiętnościami), za to sama intryga utkana została całkiem zgrabnie. Może tylko finał odlatuje zbyt daleko w kosmos.

Chwilowa utrata przyciągania ziemskiego nie psuje na szczęście ogólnie satysfakcjonujących wrażeń z podróży.

Anna Potyra, Potwory, Wydawnictwo Zyska i S-ka, Poznań 2020.