Brygada Ślimaka. Dlaczego ważne inwestycje utknęły? - Kronika bydgoska

Oto subiektywny przegląd bydgoskiej prasy z dwóch zaledwie dni w ostatniej dekadzie maja.

Poniedziałek, 23.05. Dziennikarz spytał w Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad o to, który wariant remontu mostu nad Wisłą w Fordonie został przez drogowców wybrany. Odpowiedź dostał krótką: żaden. Z prostego powodu - bo nikt nad dokumentem o tytule „Analiza porównawcza efektywności ekonomicznej dla rozbudowy mostu przez rzekę Wisłę w Fordonie” nie zdążył się efektywnie pochylić. Dokument ten jest w rękach GDDKiA od… lipca ubiegłego roku. Wtedy nie było jeszcze wojny na Wschodzie ani szalejącej inflacji. Nie jest to zatem wytłumaczenie zwlekania z decyzją, który z trzech wariantów przebudowy wybrać, przez prawie rok. I na tym bynajmniej czekania nie koniec.

A dopóki przebudowa fordońskiego mostu nie ruszy, dopóty nie odetchną też kierowcy co rano uwięzieni w długich korkach na skrzyżowaniu w Strzyżawie, od strony Ostromecka. Modernizacja tego skrzyżowania powiązana jest bowiem z remontem mostu przez Wisłę. Taki lokalny (anty)łańcuszek św. Antoniego.

Wtorek, 24.05. Dziennikarz pytał o teren nad Brdą, obok mostu Bernardyńskiego, na którym miał powstać dumny wieżowiec Nordic Astrum, lecz firma deweloperska przeliczyła się z siłami i po wykopaniu ogromnej dziury w ziemi wyzionęła ducha. Cenne działki w śródmieściu po nieboszczce wykupiła firma z Radzymina, by kontynuować dzieło. Nic takiego się nie stało i nic nie zapowiada, by się wkrótce stać miało. Dziura gigant zamieniła się w głęboki staw, którego oddziaływanie na okolicę trudno przewidzieć. Parę miesięcy temu nowy właściciel dziury z przyległościami został więc wezwany do jej zabezpieczenia. Ktoś biegły w rachunkach obliczył, że zasypanie dziury wymagałoby około 600 kursów wywrotek pełnych ziemi. Nie dziwota więc, że deweloper wybrał zdecydowanie tańszy sposób załatwienia, a przynajmniej odwleczenia sprawy: odwołał się od decyzji Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego. Efekt jest taki, że zwierzchnik powiatowego inspektora zwrócił sprawę zabezpieczenia dziury do ponownego rozpatrzenia przez pierwszą instancję. I na to obecnie czekamy.

W tym wypadku również trudno winić za istniejący stan rzeczy wyłącznie wojnę, inflację i odwlekany Krajowy Program Odbudowy. Jeśli dobrze pamiętam, spółka z Radzymina zapowiadała początek budowy wieżowca jeszcze wiosną ubiegłego roku. A zabezpieczenie dziury pod wieżowiec jest powiązane (anty)łańcuszkiem św. Antoniego z powrotem tramwaju przez Babią Wieś, który dawno temu przestał tamtędy pomykać z powodu osunięcia się skarpy podczas kopania dziury.

Wtorek, 24.05. Dziennikarz spytał rzecznika Remondis Polska, kiedy można oczekiwać hermetyzacji bydgoskiej instalacji do zagospodarowania odpadów. Wyziewy z tej instalacji od wielu lat zatruwają życie mieszkańców pobliskiego Siernieczka. Tym razem odpowiedź była nadzwyczaj krzepiącą: „Czekamy już tylko na pozwolenie na budowę. Sam proces przygotowania inwestycji idzie wybitnie szybko, tę ścieżkę dzięki urzędnikom pokonujemy chyba najszybciej w Polsce. Nie skłamię, gdy powiem, że gdybyśmy dziś dostali pozwolenie na budowę, jutro możemy z nią ruszać”.

Miód do uszu, prawda? Gdybyśmy jednak wrzucili wszystkie obietnice Remondisu na ten temat w jedno miejsce, to uzbierałaby się tego przysmaku spora beczka. Ale Siernieczek o owoce prosi, nie o miód. Zaczął prosić, gdy nikomu nie śniło się o wojnie, hiperinflacji i covidzie, po którym podnieść się mamy dzięki KPO.