Pierwszy - dobry, zakręcony jak słoik na zimę, wujaszek. Drugi - zadziorny, obdarzony talentami Janka Muzykanta - grał na uczuciach Polaków niczym na skrzypeczkach! Zapewne dlatego - kiedy na stronie internetowej Marii Czubaszek znalazłam zgrabny rysuneczek, opatrzony podpisem „Sondaż wyborczy: lewica 10 - proc., prawica - 30 proc., kur**ca - 60 proc.” - uśmiałam się serdecznie. W innym wpisie Maria Czubaszek stwierdziła: „Rzeczywistość jest ograniczona. Głupota już nie”. Trudno nie przyklasnąć w obie łapki z radości i wdzięczności za tak celną uwagę! Śledziłam bowiem poczynania wyraźnie słabszych od liderów kandydatów i doszłam do wniosku, że jak trwoga, nawet Najwyższy niewiele zdziała. Choć jeden z panów kandydatów wzywał go podczas telewizyjnej debaty. W odpowiedzi na pytanie „Jak pobudzić polską gospodarkę?” kandydat stwierdził: „Bóg dał nam najlepszą działkę, która nazywa się Polska. Teraz módlmy się o to, by wykorzystać dany nam potencjał”. Hmm! Każdy walczy, jak potrafi - jego zwycięstwo bądź jego sromota. Życie.
Przy okazji zainaugurowania drugiej tury wyborów pomyślałam sobie, że nawet znaczący mężczyźni, na przykład tacy, jak obecni pretendenci do tronu, lubią mieć „niewidzialne” wsparcie; suflera, który podpowie, co i kiedy czynić wypada. Jednemu z kandydatów słodkie rady do uszka szepce niebrzydka dziewoja, a drugiemu - polityczni współplemieńcy i stary, zaprawiony w bojach wódz. Wszystkim bez wyjątku przyświeca ten sam cel - jak najlepiej się sprzedać. Mniej więcej podobne intencje miał autor ogłoszenia, rozpowszechnionego przez portal „Nagłówki nie do ogarnięcia”: „Mężczyzna, bezdomny alkoholik, 44 lata, bez środków do życia, po zakładzie karnym, bez dachu nad głową szuka dziewczyny w wieku 20-30 lat, szczupłej, niezależnej finansowo, z własnym mieszkaniem i samochodem w celu podróży po Europie i Afryce”.
