Witajcie w Prawielandii! [Moje trzy po trzy z plusem]

Nie będę pisał o moich żenujących zmaganiach na skoczniach i bieżniach, w każdym razie w wyniku krzywdzącej decyzji stetryczałych sędziów oraz gorszącego w swoich poczynaniach lobby nieprzepadających za mną nauczycieli wuefu zająłem drugie miejsce. Od tego czasu wobec doznanej krzywdy sportowej sam tytułowałem siebie „prawie lekkoatletycznym mistrzem szkoły”.

Jak się Państwo orientujecie, słowo „prawie” robi wielką różnicę, o czym wiemy nie tylko z reklam, lecz także z mniej lub bardziej bolesnych doświadczeń życia codziennego. Ba, użycie tej partykuły - bo „prawie”, jak twierdzi doktor Reszka, to partykuła -robi w naszym życiu publicznym zawrotną karierę, której końca nie widać. To słowo wręcz wymarzone dla czasów postprawdy.

Oto katastrofa smoleńska, z której nie zwykłem żartować, to, wedle ostatniego raportu podkomisji - nie wnikając w szczegóły - prawie zamach w wyniku prawie eksplozji z prawie bombą termo-baryczną na pokładzie. Warto też, aby komisja wzięła pod uwagę dość istotny fakt, iż nasz samolot miał wylądować na prawie lotnisku, przy tylko prawie sprzyjających warunkach atmosferycznych.

Jeżeli chodzi o przyszłość, to może być nawet jeszcze bardziej prawie, bo minister Ziobro, przyczajony jak tygrys i przebiegły jak ukryty smok, myśli już o prawie sądach i nie mniej - o prawie sędziach, co w sumie może dać nam poczucie większej prawie sprawiedliwości.

Muszę też, bo nie byłbym sobą, przy okazji dodać, iż dzięki rządzącym wciąż działa w naszym kraju prawie Trybunał Konstytucyjny z prawie prezesem tegoż.

Sama partia rządząca to w najlepszym przypadku ni mniej, ni więcej prawie prawo i prawie sprawiedliwość, co już nikogo za bardzo nie dziwi, bo skoro na czele rządu stoi prawie pani premier, prawie dowodząca prawie ministrami, to trudno uniknąć wrażenia, iż mamy do czynienia z prawie demokracją, ale to zmartwienie tylko tych, którym słowo „prawie” robi wielką różnicę. Reszta może być prawie szczęśliwa.