Wesprzeć ubogich i głodnych

Ksiądz Stanisław Talaczyński, prezes ogólnopolskiej organizacji, na szczeblu parafialnym włączył się do kolejnej akcji „Tornister pełen uśmiechu”.<!** Image 2 align=none alt="Image 192901" sub="Fot. Maria Warda">

Co jakiś czas słyszę, jak zachęca ksiądz swych parafian z Kościoła Najświętszej Marii Panny Królowej Polski, aby w wyznaczonym dniu zgłaszali się po żywność. Od jak dawna prowadzi ksiądz te akcje?

Parafialny Zespół Caritas im. Marii Luizy Merket istnieje od 17 października 2006 roku. Jestem prezesem tej organizacji, spoczywa na mnie, między innymi, obowiązek załatwienia transportu, który przywozi żywność. Mam w tym dużą pomoc ze strony brata. W organizacji działa prężnie 10 pań, które świetnie dają sobie radę z zagospodarowaniem żywności i jej podziałem. Jestem im wdzięczny, bo robią to bez żadnego wynagrodzenia.

Jakie zasady obowiązują przy rozdziale żywności?

Jesteśmy częścią ogólnopolskiego Caritasu, więc czerpiemy wzorce z tego, co oni wypracowali. Wszystko musi być zarejestrowane, opisane, dlatego prowadzimy kartoteki i wiemy, kto z naszych parafian najbardziej potrzebuje pomocy.

A jeśli z innej parafii ktoś poprosi o wsparcie?

Nie odmówimy osobie, która znalazła się nagle w bardzo złej sytuacji. Jednak nie jesteśmy w stanie wspierać potrzebujących z całego dekanatu. Zachęcałbym tutaj chętnych w innych parafiach, aby spróbowali powołać do życia u siebie zespoły Caritasu.

Z tego, co wiem, to starają się pomagać ubogim. W parafii św. Floriana przed świętami panie zbierają żywność dla najbardziej potrzebujących...

To są koła charytatywne, które nie są w stanie zebrać tyle jedzenia, ile my dostajemy od Caritasu z magazynów centralnych. Tam przekazywanie żywności obywa się na szczeblu ministerialnym. To są ogromne dostawy. Dzięki przynależności do Caritasu w ubiegłym roku rozdaliśmy 30 ton różnego rodzaju produktów.

Skąd ksiądz wie, komu pomóc, a komu nie?

Mam kontakt z Miejskim Ośrodkiem Pomocy Społecznej. Ta łączność jest ważna, bowiem nie chcemy wchodzić w ich kompetencje, pragniemy im natomiast pomagać. Chodzi o to, że naszym, Caritasu, celem jest wspierać państwo w pomocy najbardziej potrzebującym obywatelom, ale go nie wyręczać. Tego przy najlepszych chęciach nie jesteśmy w stanie robić, bo nie mamy takich możliwości.

Co obecnie znajduje się w magazynie?

Mamy mleko, przydałby się cukier, jest zapotrzebowanie na mąkę. Niestety, jesteśmy uzależnieni od tego, co znajduje się w magazynach centralnych.

Na czym polega akcja „Tornister pełen uśmiechu”?

Otrzymujemy na zamówienie odpowiednią ilość darmowych plecaków, a do nas należy ich wypełnienie. Nasze możliwości są ograniczone, bo jeśli założymy, że na zawartość plecaka wydamy 100 złotych, to przy dzisiejszych potrzebach ta pomoc jest symboliczna. W ubiegłym roku dostaliśmy 40 plecaków i w tym roku zamówiłem podobną ilość. Jakby nie było, musimy uzbierać 4 tysiące złotych. Próbuję współpracować ze szkołą, aby nasz dar trafił do najbardziej potrzebujących dzieci.

Powinniśmy być dumni, że nasz Caritas jest taki prężny...

Mam marzenie, aby Caritas nie był wcale potrzebny, ale to nierealne. Jest bardzo wiele osób, które bez pomocy innych nie dadzą sobie rady w życiu. Cywilizację państw poznaje się po tym, jak w danym kraju rozwinięta jest opieka nad człowiekiem.<!** reklama>

Za minionego ustroju obywało się bez Caritasu...

Nie obywało się. Kościół zawsze wspierał biednych. Caritas działał od dawna, tylko komuniści tę organizację zdelegalizowali. Po odzyskaniu wolności można było wrócić do korzeni. Niestety, wiedza o działalności Caritasu jest ciągle zbyt mała. Trzeba mówić, ile cennych inicjatyw powstaje - choćby okna życia, hospicja, domy dziecka, dożywianie.

**

**

Ks. Stanisław Talaczyński, proboszcz parafii Najświętszej Marii Panny Królowej Polski

W czerwcu minęło 10 lat odkąd został proboszczem parafii Najświętszej Marii Panny Królowej Polski. Prezes parafialnego Zespołu Caritas im. Marii Luizy Merket. Szerzy kult św. Gianny Beretta Molla. Sprowadził do Żnina relikwie Jana Pawła II. Jego pasją są podróże.