[ROZMOWA] Na scenie operowej debiutowała jako Królowa Nocy, teraz gra Gildę

[break]
Czy Pani czuje się Gildą?
Za każdym razem jak wchodzimy w jakąś rolę, to musimy się poczuć kimś innym. Trzeba przeanalizować, kim jest postać. Postać Gildy w „Rigoletcie” jest bardzo wiarygodna i przez to jest się łatwiej wczuć w tę rolę.

Jest Pani absolwentką łódzkiej Akademii Muzycznej?
Tak, jestem łodzianką i blisko miałam do akademii.

Później był Wrocław?
W operze we Wrocławiu potrzebna była Królowa Nocy w „Czarodziejskim flecie” i dostałam szybko angaż. Sama byłam w szoku.

„Królowa Nocy” to bardzo specyficzna partia.
Ale świetna na debiut. Właściwie 10 minut stresu w pierwszym akcie, 10 w drugim i po partii.

Choć nie wszystkie soprany koloraturowe potrafią ją zaśpiewać.
Nie wszystkie, mi natomiast Pan Bóg dał te „f” górne, także bardzo jestem mu wdzięczna.

W którym momencie wiedziała Pani, że będzie śpiewać.
Tak naprawdę w liceum, bo wcześniej nie wolno kształcić głosu. Ale decyzję podjęłam dopiero, kiedy dostałam się do Akademii Muzycznej. Tam do człowieka zaczynają docierać wszystkie problemy związane ze śpiewaniem. Wiedziałam, że muszę bardzo ciężko pracować, żeby potem znaleźć pracę na rynku. Wiele ludzi studiuje, a potem 20 procent pozostaje w zawodzie.

Ważnym momentem był Konkurs Moniuszkowski.
Miałam to szczęście, że razem z Łukaszem Golińskim z Opery Nova dostałam czwartą nagrodę.

A Moniuszko nie pisał zbyt wygodnie dla głosu?
Moniuszko pisał do polskiego tekstu, a język polski nie jest prostym do zaśpiewania. Podziwiam zagranicznych śpiewaków, którzy przygotowują się do partii w „Królu Rogerze” Karola Szymanowskiego.

Jest Pani typem konkursowicza?
Chyba nie, wtedy człowiek staje przed komisją i ma wrażenie, że najważniejsza jest jego technika. Nie ma miejsca na osobowość sceniczną, na jego rolę. W teatrze jest łatwiej, publiczność chce się wzruszyć i dla niej jest ważne przeżyć historię.

Lubi Pani nowe wyzwania, jak zadzwoni telefon i słyszy Pani propozycję partii, której jeszcze nie zna?
Bardzo, ja rzeczywiście jak tu szłam, to pomyślałam, że jestem szczęśliwcem. Zadebiutowałam w 2007 roku i przez te lata zaśpiewałam 440 spektakli i bardzo dużo ról, o których soprany marzą jak Lacme, Gilda czy Ofelia.

Zdarzyło się Pani odmówić roli?
Tak, zdarzyło się. Uważam, że te role, których odmówiłam, to były propozycje troszkę za wcześnie. Tak było z rolą Neddy w „Pajacach” i skutecznie odmawiam partii Violetty w „Traviacie”. Jeszcze trochę poczekam, przyjemności trzeba sobie dawkować.

Rodzina przychodzi na Pani spektakle?
Nie, mama mieszka w Łodzi, była kilka razy na moich występach we Wrocławiu i Bydgoszczy. Mamie się wszystko podoba i bezkrytycznie przyjmuje moje realizacje. Nie miałam w domu presji „musisz zrobić to czy tamto”. Nie pochodzę z rodziny muzycznej.

Teczka osobowa: Joanna Moskowicz

Sopranistka jest łodzianką, W swym rodzinnym mieście ukończyła Akademię Muzyczną, jednak już w trakcie studiów wystąpiła na scenie Teatru Wielkiego w Łodzi.

Zadebiutowała na czwartym roku studiów Rozyną w „Cyruliku Sewilskim” w Teatrze Wielkim w Łodzi. Od 2008 roku jest solistką Opery Wrocławskiej, gdzie debiutowała w marcu 2008 partią Królowej Nocy w „Czarodziejskim Flecie” W. A. Mozarta.

W 2010 roku debiutowała na deskach Opery Narodowej w Warszawie. Obecnie współpracuje z wieloma operami i teatrami w kraju. Oprócz repertuaru operowego, koncertuje również z repertuarem oratoryjnym, biorąc udział w międzynarodowych festiwalach.