Praca w gabinetach zabiegowych i wizyty w terenie to codzienność pielęgniarek rodzinnych

Mówiąc pielęgniarka rodzinna, zazwyczaj mamy na myśli osobę, która zawodowo opiekuje się seniorami, przewlekle chorymi w domach. Ale to zaledwie ułamek jej zadań… Wszystko zostało zapisane, m.in., w koszyku świadczeń gwarantowanych. Zakres obowiązków jest spory i wcale nie ogranicza się do osób starszych, czy przewlekle chorych. Niestety, rodzi się coraz mniej dzieci i być może stąd takie skojarzenie, bo grupa seniorów jest dość liczna. Społeczeństwo się starzeje.

Jakie są zatem obowiązki pielęgniarki rodzinnej?Bardzo ważne są wizyty patronażowe. Pielęgniarka musi odwiedzić w domu niemowlęta w 3. i 4. miesiącu ich życia. Ma 60 dni na to, aby ustalić z rodziną termin tej wizyty. Kolejną składa, gdy dziecko ukończy 9 miesięcy, a potem 2, 4 i 5 lat. Mało kto wie, że do 5. roku życia malucha pielęgniarka wykonuje testy przesiewowe związane z jego rozwojem psychomotorycznym. Mają one na celu nie tylko monitorowanie rozwoju fizycznego i psychicznego dziecka, ale też sytuacji społecznej rodziny. Bywa, że w rodzinach panuje bezrobocie czy nadużywany jest alkohol. Jeśli coś ją zaniepokoi, musi działać. Mam tu na myśli współpracę np. z pracownikami socjalnymi, czy policjantami. Do jej obowiązków należą też: wizyty ambulatoryjne, czyli praca w gabinecie zabiegowym na terenie przychodni, wykonywanie w środowisku domowym zleceń lekarskich oraz realizacja programu profilaktycznego gruźlicy.

Wróćmy do opieki nad osobami starszymi. To bardzo liczna grupa. Chorych w domach wciąż przybywa, a pielęgniarek nie. Dlaczego?Niskie zarobki i nawał obowiązków nie zachęcają do podjęcia pracy w tym zawodzie, zwłaszcza osób młodych. Na dodatek, nie każdy się nadaje, bo trzeba mieć pewne predyspozycje. Ważne są empatia, dyplomacja w rozmowach z pacjentami i ich opiekunami, no i oczywiście profesjonalizm. Wiek podeszły charakteryzuje się wieloma chorobami, więc problemów przybywa, również pielęgniarkom. Coraz częściej obserwujemy też, że wiele rodzin jest niewydolnych opiekuńczo. Powody są różne, np. wyemigrowały dzieci, albo mają swoje rodziny oraz problemy i ograniczone możliwości sprawowania opieki nad chorymi rodzicami czy krewnymi. Do tego dochodzi często ubóstwo seniorów, co uniemożliwia umieszczenie osób wymagających pomocy w profesjonalnym ośrodku. Niestety, bywa, że więzi emocjonalne w rodzinie są słabe i przez to czlonkowie rodziny nie opiekują się osobą, która tego wymaga. .

No właśnie, rodzina się nie angażuje, ale od pielęgniarki wymaga się wiele. Doskonale widać to w przypadku opieki długoterminowej…Często na przyznanie opieki długoterminowej trzeba czekać. Ale pacjent nie może czekać. Dlatego w tym czasie opiekują się nim pielęgniarki rodzinne. Opieka długoterminowa jest limitowana. Na jedną pielęgniarkę przypada 6 pacjentów. Oczekiwania wobec niej są ogromne. Żadna pielęgniarka np. w przypadku odleżyn nie założy opatrunku, gdy pacjent jest zanieczyszczony. Zawsze wykona toaletę, ale to nie należy do jej obowiązków. Celem tej opieki jest edukacja. Pielęgniarka ma pokazać rodzinie czy opiekunom, jak prawidłowo zająć się chorym, ale nie jest od wszystkiego.

Pielęgniarki skarżą się, że są zarzucane inną pracą w przychodni i ledwo się wyrabiają…To prawda, takie sygnały do mnie docierają z całego województwa. Ważne, by o tym mówić, ale to sprawa trudna do rozwiązania, bo wielu pracodawców szuka oszczędności. Bywa, że jadę do jakiejś przychodni i ta sama pielęgniarka najpierw przyjmuje w rejestracji, potem gabinecie zabiegowym. A gdzie tu czas na to, by udać się w teren. Do tego jeszcze dochodzi papierkowa robota, bo każda wizyta w domu u chorego musi być udokumentowana. Ale to jest nasza polisa, dowód w sprawie. Ten zawód daje duże pole popisu, ale też wiąże się z osobistą odpowiedzialnością pielęgniarki.