Zobacz wideo: Drogowcy w Bydgoszczy przygotowują się do zimy
Kilka dni temu wróciłam z krótkiego urlopu w Hiszpanii. Depresja zimowa była tak dojmująca, a ceny biletów lotniczych tak niewiarygodnie niskie, że przymknęłam oczy na potencjalne niebezpieczeństwo zdrowotne i wyjechałam łapać witaminę D w naturze. Słońce nie zawiodło, ale bardzo pozytywnie zaskoczyli ludzie. Południowcy, zwykle pchani beztroskim poczuciem braku odpowiedzialności (ze słynnym robieniem wszystkiego później, jutro, czyli „maniana”), nie są już wyluzowani na pewno na jednym punkcie: koronawirusa.
Kilka razy po przyjeździe do Walencji sprawdzaliśmy przepisy - czy aby na pewno nie ma nakazu noszenia maseczek na zewnątrz. Osiem na dziesięć osób, w każdym wieku, nosiło bowiem zasłony na twarzy na dworze. Mimo że nie musieli, jak się okazało. W tej sytuacji niewpuszczanie do autobusu bez masek wydaje się już oczywistą oczywistością. A ciekawostką będzie jeszcze fakt, że inne podejście do obowiązków covidowych wykazywała nawet obsługa taniej linii lotniczej. Ta polska była bardzo wyrozumiała. Hiszpańska pilnowała pasażerów jak w karcerze. Więc może nie powinno dziwić, że najswobodniej do tych ograniczeń podchodzili właśnie nasi rodacy, których było licznie słychać na walencjańskich ulicach. Na Fb u jednego ze znajomych przeczytałam "anegdotę" o tym, że niemiecki profesor jadący pociągiem z Berlina do Warszawy nie mógł zrozumieć, dlaczego ludzie po przekroczeniu naszej granicy ściągają maski...
Jak podają Wirtualne Media, w tygodniu, który spędziłam w Hiszpanii, odnotowano tam 3,3 zgonu na milion mieszkańców. U nas ten wskaźnik pokazuje... 58. I to komentarz bez komentarza.
