Gdy kochanego ciała za dużo

Osoby z nadwagą, z BMI powyżej 25, nie mają wiele czasu na zapisy. Miejsc jest tylko 50, a chętnych znacznie więcej. Nic dziwnego, że telefony się urywają. Program zajęć jest niezwykle interesujący.

<!** Image 3 align=none alt="Image 205808" sub="Zainteresowanie programem walki z nadwagą przerosło oczekiwanie organizatorów, Szpitala MSW w Bydgoszczy
Fot.: Tomasz Czachorowski">

I wszechstronny, a to w przypadku walki z nadwagą kluczowa sprawa. Szpital MSW postanowił spojrzeć na otyłość kompleksowo. Zapowiada się więc, że po 12 tygodniach zajęć dzielna pięćdziesiątka będzie musiała zmienić ubranie na numer mniejsze.

Na początek - badania

- Zaczynamy od zbadania ogólnego stanu zdrowia uczestników programu (w wieku od 18 do 60 lat), a zajmie się tym nasz lekarz podstawowej opieki zdrowotnej - zapowiada Marek Lewandowski, dyrektor lecznicy. - Istotne jest także określenie wskaźnika masy ciała, czyli BMI. Następnym krokiem będą badania laboratoryjne, próba wysiłkowa, wreszcie czas na spotkanie z dietetykiem (niejedno), przewidziana jest też pogawędka z psychologiem, który wesprze odchudzających się, zmotywuje ich do przestrzegania zasad. Teoria to nie wszystko, szpital proponuje także cykl ćwiczeń na sali gimnastycznej (45 minut), a także przygodę z nordic walking w pobliskim parku.

Kluczem do sukcesu ma być systematyczność. Jadwiga Kanecka odchudzała się, na własną rękę, dobre 20 lat. Bez planu, bez ładu i składu. - Chudłam i tyłam, załamywałam się psychicznie i znowu wracałam do świata żywych, lżejsza zaledwie o kilka kilogramów - wspomina prawie 60 - letnia kobieta, która nosi na sobie ok. 30 kg zbędnej tkanki tłuszczowej. - Gdy zaczynałam ćwiczyć, automatycznie więcej zjadałam słodyczy. Raz byłam tak gruba, że pękły na mnie spodnie. Stało się to podczas wsiadania do autobusu. Ludzie usłyszeli trzask prującego się materiału. Pomyślałam o sobie wtedy: „słoń”.

<!** reklama>

Decyzja o zwróceniu się o pomoc do specjalistów wiąże się z dramatycznie wyglądającym upadkiem na mokrej podłodze łazienki. - Nic mi się nie stało, ale nie mogłam wstać. To był ostatni dzwonek. Oddaję się w ręce dietetyka - obiecuje nasza rozmówczyni.

Krótkowzroczna polska polityka

Historii podobnych do opowieści pani Jadwigi jest mnóstwo. Tyle że niektórym nie pomagają żadne programy, a wtedy ratunkiem może być tylko operacja, która przeprowadzana jest, m.in. w szpitalu MSW. - W Polsce aż półtora miliona osób kwalifikuje się do zabiegu bariatrii, czyli założenia opaski na żołądek (ograniczającej jego przestrzeń, a co za tym idzie, zmniejszającej łaknienie) - mówi dr Lewandowski. - Tymczasem tych zabiegów robi się w kraju zaledwie półtora tysiąca rocznie, a u nas jeden - dwa w tygodniu (zajmuje się tym prof. Stanisław Dąbrowiecki), bo na więcej nie pozwala limit NFZ. Na zabieg czeka ok. 30 pacjentów. Kolejka na pół roku. Zawiązało się w naszym szpitalu coś w rodzaju grupy wsparcia pacjentów w kolejce i tych już po zabiegu. Taka wymiana doświadczeń jest bardzo cenna.

Amerykanie obliczyli, że w drugim roku po założeniu opaski na żołądek, wydatki na leczenie pacjenta spadają o 34 procent, a w kolejnym aż o 70. - Rodzi się więc pytanie, dlaczego NFZ i Ministerstwo Zdrowia nie kierują się tak dalekowzroczną polityką... - zastanawia się dyrektor. - My wzięliśmy sprawy w swoje ręce i żeby nie dopuścić do ekstremalnych przypadków nadwagi, zaczynamy swoją akcję. Ludzie są chętni, telefony się urywają, poczta pantoflowa działa bez zarzutu. Gdy tylko zamieściliśmy informację o zajęciach na stronie internetowej, już pojawili się pierwsi zainteresowani. Podejrzewamy, że na jednej edycji się nie skończy!

Kwalifikacje do programu prowadzi lek. med. Anetta Banul w czwartki w godz. 14-16 oraz w piątki 16 - 18 (szpital przy ul. Markwarta). Program rozpoczyna się 8 kwietnia.