Cieszyć się czy płakać?

Polskie Koleje Państwowe wraz z innymi spółkami przygotowywały się do remontu bydgoskiego dworca co najmniej od roku. Wiadomo było, że zniknie nie tylko on, ale i otaczające go zaplecze handlowo-gastronomiczne.

Cóż przeszkadzało, by razem z tymczasowym dworcem postawić kilka budek z jedzeniem, kiosk i bankomat? Dziś wśród wakacyjnych tłumów na dworcu sporą część stanowią zdenerwowani, zdezorientowani ludzie szukający tego wszystkiego, czego na tymczasowym dworcu brakuje, z krzykliwą, atakującą z każdego kąta informacją o zmianach na czele.

CZYTAJ TEŻ:Był sobie dworzec... Rozbiórka potrwa około miesiąca [ZDJĘCIA]

Nieżyjący Stanisław Lem, klasyk polskiej i światowej literatury science fiction, napisał kiedyś: „Nikt nic nie czyta. Jeżeli czyta, to nie rozumie.

Jeżeli rozumie, to zapomina”. Pisząc to Lem miał zapewne na myśli inne od kolejowych okoliczności. W dobie kultury obrazkowej zdania te pasują, niestety, jak ulał i do dworcowych historii.

PKP mają problem nie tylko z pendolino. Pal sześć superszybkie pociągi, skoro brakuje informacji. Kolejarze nie potrafią zidentyfikować podstawowych potrzeb pasażerów w takich miejscach, jak przebudowywany dworzec w Bydgoszczy. Prace potrwają jeszcze półtora roku. Nie wiem, czy się cieszyć, czy płakać.