Rynek nieruchomości w czasie epidemii, czyli jak zostałam adwokatem diabła

Pierwszy powiedział mi o tym krewny. Wynajmuje pracującej rodzinie - zgodnie ze wszelkimi skarbowymi szykanami - mieszkanie w Fordonie. Niedawno najemca poprosił go o obniżenie czynszu, gdyż z powodu sytuacji gospodarczej mocno ucierpiały jego finanse. Pierwszy odruch mentalny - solidarność z krewnym. Nie po to ciężko pracował właśnie na ten rodzaj lokaty kapitału, żeby odbiły się na nim wahnięcia na rynku.

TUTAJ przeczytasz komentowany artykuł (kliknij, żeby przejść)

Zostałam chyba kiepskim adwokatem diabła, bo wkrótce usłyszałam, że renegocjacje umów stają się trendem rynkowym. Łańcuszkowym - znajomi studenci z Bydgoszczy stracili pracę dorywczą, więc widząc krach finansowy, uprosili u właściciela stancji w Gdańsku obniżkę opłat. Ten (chętnie lub nie) zgodził się na to, by nie stracić w ogóle źródła dochodu. Rynek najmu zachwiał się bowiem i w tę stronę: lepsi zubożali studenci, którzy płacili niż nie wiadomo kto, nie wiadomo ile i kiedy. Mój krewny odpuścił najemcy. Tyle, ile jeszcze kwartał temu podniósł, przyciśnięty kosztem utrzymania lokalu. Przyjmijmy, iż był to i odruch solidarności ludzkiej, i powszechniejący już rynkowo mechanizm działania. A ja, zaraz potem, kiedy okazało się, że kurczą się dochody i moje, i męża, i pracującej córki studentki, ustawiłam się w kolejce do właściciela jej kwatery w Poznaniu...