W szkołach jazdy przeważają nastolatkowie. Gdy trafia się tam osoba po pięćdziesiątce, zazwyczaj każdy zastanawia się, czy straciła prawo jazdy. - Są takie przypadki, ale to nie reguła - mówi Marcin Kopaczewski, właściciel szkoły jazdy, która wygrała między innymi plebiscyt „Expressu” na najlepszy ośrodek szkolenia. - Jest też grupa starszych osób, którzy są też zmuszeni do zrobienia prawa jazdy. Powtarzający się scenariusz to śmierć współmałżonka i problemy związane z podróżowaniem. Dlatego nie można mówić, że starsze osoby chcące zdawać prawo jazdy mają coś na sumieniu. Osoby, które straciły prawo jazdy za jazdę pod wpływem alkoholu, to zazwyczaj 30-40-letni mężczyźni.
Czy dla osób, które zdają ponownie egzamin po 20-letniej lub dłuższej przerwie, nowe przepisy i zasady są trudne do opanowania? - Tak. Tego typu kierowców cechuje pewność siebie za kierownicą. Zupełnie inaczej ruszają. Wykorzystują swoje doświadczenie i starają się jechać bardzo płynnie. Niestety, to nie zawsze prowadzi do sukcesu. Są trzy podstawowe błędy, które prowadzą do tego, że oblewają powtórny egzamin. Pierwszy to zielona strzałka. Druga pułapka to zatrzymanie przed znakiem stop. Wielu doświadczonych kierowców chce przed tym znakiem maksymalnie zwolnić i szybko rusza. Na egzaminie to jednak błąd. Trzeci najczęstszy powód oblania egzaminu to prędkość. Osoby, które już siedziały za kółkiem, często nie zwracają uwagi na nowe oznakowanie ograniczające prędkość, jadą na pamięć. Poza tym mają już we krwi przyzwyczajenie do nieco szybszej jazdy niż wynika to z przepisów - tłumaczy Marcin Kopaczewski.
- Miałem okazję szkolić kilka osób w wieku 50 plus - mówi instruktor Dariusz Kruzel ze szkoły „Auto-Start”. - Moim zdaniem wraz z wiekiem u kursantów zdecydowanie obniża się poziom przyswajania nowej wiedzy. Wiele manewrów trzeba z nimi kilkakrotnie powtarzać. Cechuje je także większa ostrożność. Dlatego takie osoby, jeśli mają szansę poprawienia swoich umiejętności, powinny z nich korzystać. My również jesteśmy otwarci na szkolenia osób po pięćdziesiątce. Z doświadczenia wiem, że na wstępie trzeba je przygotować na to, że 30 godzin jazdy na pewno im nie wystarczy. Niektórzy potrzebują dwa razy więcej zajęć za kółkiem, ale potem zdają za pierwszym lub drugim razem - dodaje instruktor.
Sam egzamin też pewnie wygląda inaczej niż 20 lat temu. - Oczywiście - mówi instruktor z 30-letnim stażem, Józef Kopaczewski. - Po wojnie szkoleniami zajmowały się przede wszystkim ośrodki PZMOT i LOK. Do wyjeżdżenia było 18 godzin. Co najciekawsze, wówczas to egzaminatorzy przyjeżdżali do ośrodków szkolenia i to tam odbywały się egzaminy.
Zdawalność była zdecydowanie wyższa. Trudno dotrzeć mi do źródeł, ale od starszych kolegów wiem, że oscylowała ona nawet w granicach 90 procent. Egzaminy jeszcze na początku lat 90. były bardzo prostym przejazdem przez miasto. Niektórzy nazywali to „rundami wokół komina”. Pojazdy były zupełnie inne. Zamiast nissana micry zdawało się na maluchach, polonezach i dużych fiatach - dodaje instruktor.
Największą rewolucję przyniosła ustawa o ruchu drogowym z 1997, po której wprowadzono licencjonowanie ośrodków oraz utworzono Wojewódzkie Ośrodki Ruchu Drogowego, gdzie odbywają się egzaminy. Kandydat na kierowcę w trakcie egzaminu ma do wykonania zestaw blisko 20 obowiązkowych manewrów. Jeśli na jakimś polegnie, odsyłany jest do poprawki.
