Palce, które mówią

Spośród pięciu palców najwięcej „do powiedzenia” ma kciuk. Wyróżnia się spośród innych, jest najsilniejszy i najbardziej pomocny.

Bez kciuka dłoń traci wiele swoich funkcji, utrata jakiegokolwiek innego palca nie upośledza nas aż w takim stopniu. Kciuk nabrał szczególnego psychologicznego znaczenia w gestykulacji. Ludzie mogą za kogoś „trzymać kciuki”, pokazywać „figę”, wystawiać kciuk w górę lub w dół, eksponować go lub ukrywać. Chowamy kciuk (np. w dłoni) zwykle wtedy, gdy czujemy się niepewnie, szukamy pomocy lub wsparcia w danej sytuacji. Z kolei eksponowanie kciuka to wyraz pewności siebie, siły, czasem zaczepności, inicjatywy czy prowokacji, np. trzymanie dłoni w kieszeni spodni tak, że wystają tylko kciuki jest seksualnym gestem, który mówi mniej więcej: „Tu jest moc&”.

Palca wskazującego używamy najczęściej. Jest bardzo sprawny, wskazujemy nim przedmioty, przywołujemy osoby, grozimy lub dajemy prztyczka. W trakcie gestykulacji przyciąga najwięcej uwagi otoczenia.

Jeśli ktoś często używa palca wskazującego podczas mówienia (podnosi go, pokazuje kogoś lub podkreśla za jego pomocą słowa), jego rozmówcy będą się bardziej koncentrować, ale też poczują się jak na kazaniu (w końcu jest to palec wskazujący). Nadużywanie tego palca w gestykulacji sprawia, że ludzie mają wrażenie, jakby ktoś im groził lub do czegoś zmuszał. Przeważnie wywołuje to negatywne reakcje i nie do końca świadome pragnienie oporu czy sprzeciwu wobec rozmówcy. Eksponowanie tego palca, np. przez noszenie na nim pierścieni, sugeruje, że mamy do czynienia z osobą wzniosłą, pyszną lub próżną.

<!** reklama>

Jak sama nazwa wskazuje, palec serdeczny to „palec serca”. Na nim nosi się pierścionek zaręczynowy. Jest najmniej ruchliwy spośród wszystkich palców i być może dlatego zakładamy nań obrączkę, co ma symbolizować trwałość związku małżeńskiego. Jego długość wskazuje na ilość hormonów płciowych u danej osoby. Psycholodzy odkryli, że kobiety mają przeważnie palec serdeczny krótszy od wskazującego, zaś mężczyźni dłuższy. Im większa jest ta różnica, tym więcej hormonów płciowych zgodnych z własną płcią płód odebrał w czasie ciąży. Hormony ukształtowały jednak wtedy nie tylko długość palców, lecz także budowę mózgu. Im dłuższy jest więc palec serdeczny w porównaniu ze wskazującym, tym bardziej prawdopodobne, że dana osoba będzie wyposażona w cechy stereotypowo przypisywane mężczyznom (aktywność, dominacja, odwaga). Im krótszy jest palec serdeczny w porównaniu ze wskazującym, tym bardziej jest prawdopodobna obecność cech osobowości stereotypowo łączonych z kobietami (ciepło, uległość, emocjonalność, empatia, drażliwość, sentymentalizm).

Palec środkowy i mały mają najmniejsze psychologiczne znaczenie. Palec środkowy najbardziej znany jest z obraźliwego gestu. Pierścionki i sygnety na małym palcu noszą podobno ludzie o władczej naturze i jest to rzekomo „palec arystokratów”. Te przekonania nie są jednak naukowo udowodnione, nie ma więc sensu przywiązywać do nich znaczenia.