O jeden wiadukt za daleko na drodze do Bydgoskiego Ładu. Kogo stać będzie na ofensywę?

Dla porównania, w samym tylko trzecim kwartale ubiegłego roku (to najświeższe, powszechnie dostępne dane) z portu lotniczego w Katowicach wyfrunęło, a nie wyjechało ciężarówkami, prawie 6808 ton towarów, z Gdańska - 2269 ton, z Wrocławia 436 ton, z Rzeszowa - 219 ton, z Lublina - prawie 14 ton, a Poznania - 8,5 tony. Owszem, może poza Katowicami i Gdańskiem, wyniki to lekko śmieszne, ale jednak lepsze od bydgoskiego zera, jeśli wziąć pod uwagę wyłącznie transport powietrzny. Widać zatem, że pandemia nie może być jedynym wytłumaczeniem zapaści cargo w porcie nad Brdą.

Wielkie zero w bydgoskim cargo to zarazem wielki znak zapytania przy skrojonych na miarę przyszłego logistycznego mocarstwa planach uczynienia z terenów pod miastem bazy przeładunkowej o międzynarodowym znaczeniu. Zapaść portu lotniczego wprawdzie nie wyklucza rozwoju portu multimodalnego (tak niezbyt przejrzyście nazywa się wspominaną bazę przeładunkową) w Emilianowie, ale…

Po pierwsze, port multimodalny bez prężnego portu lotniczego w pobliżu będzie miał mniejszy potencjał. Po drugie, perspektywa dobrego połączenia kolejowego, bez którego w ogóle nie ma co myśleć o porcie multimodalnym, zaczyna nam znikać za widnokręgiem. Smutnym faktem stało się już opóźnienie w modernizacji magistrali kolejowej, która, via Bydgoszcz, łączy trójmiejskie porty z Górnym Śląskiem. Na razie mówi się o dwuletnim opóźnieniu, związanym z pracami nad elektryfikacją linii i dobudową trzeciego toru pomiędzy Gdańskiem i Gdynią. I o ile wierzę, że prace przy elektryfikacji można znacznie przyspieszyć, jeśli będzie taka wola polityczna, o tyle poważna ingerencja w terenie, wymagana przy budowie dodatkowego toru, jest zadaniem skomplikowanym i czasochłonnym.

Najbardziej jednakże zaniepokoiła mnie wieść, że powodzenie modernizacji tej linii kolejowej w dużym stopniu zależy od działań samorządu na Pomorzu. Otóż tam samorząd województwa porozumiał się w władzami Gdyni i ustalili, że koszty budowy wiaduktu, po którym biec ma zmodernizowana nitka kolei, sfinansuje Gdynia. Tymczasem miasto to ma długi, a jego władze dołączyły do samorządowego chóru słowików, który od miesięcy śpiewa jeden przebój. Nosi on tytuł „Polski Ład podciął nam skrzydła”. W tej sytuacji jakoś trudno mi uwierzyć, że gospodarze gdyńskiego ratusza zadziałają według staropolskiego przysłowia „Zastaw się, a postaw się”. Bardziej skłonny byłbym uwierzyć w spiskową teorię, że Gdynia, zasłaniając się ubóstwem z powodu Polskiego Ładu, odsunie na bliżej nieokreślona przyszłość budowę wiaduktu. Dzięki temu nie tylko pozbędzie się kłopotliwego zobowiązania, ale i pokaże Polakom, że rząd PiS nie radzi sobie w roli gospodarza.

Przypomnę, że teren stacyjki Emilianowo, która ma się stać wielkim węzłem logistycznym, odwiedzali już rządowi notable, z ministrem infrastruktury Andrzejem Adamczykiem na czele. Jaki pomysł znajdą teraz, by ratować sytuację?