Rozmowa z Anielą Grażyną Sosnowską-Dąbrowską, autorką wydanego w tym roku tomiku wierszy, malarką, pedagogiem, instruktorką sportu i teatru.<!** Image 2 align=none alt="Image 212571" sub="Fot. Marek Wojciekiewicz">
Sporo tych profesji jak na jedną osobę, która z tych ról jest Pani najbliższa?
Wszystkie są dla mnie bardzo ważne. Człowiek jest istotą bardzo skomplikowaną, a szerokie zainteresowania mogą być tego wyrazem. Moja działalność artystyczna napędzana jest przede wszystkim wspomnieniami z dzieciństwa, które, mimo że spędzone w kilku domach dziecka, uznaję za szczęśliwe. Najdłużej, bo aż 11 lat spędziłam w domu dziecka przy Klasztorze Sióstr Miłosierdzia w Chełmnie. Był tam plac zabaw i ogród, z którego można było obserwować przepiękny widok na Wisłę i panoramę Świecia.
Na pierwszy rzut oka, jest Pani osobą bardzo wesołą, skąd więc w Pani wierszach tyle smutku?
Tytuł mojego tomiku wierszy „Niech smutek będzie radością” powinien tłumaczyć wszystko. Radość i smutek obecne są w życiu każdego z nas, jednak wspomnienia tego, co już się przeżyło, prawie zawsze budzi nostalgię. To jednak nie znaczy, że w życiu codziennym powinniśmy być „smutasami”. Mam wrażenie, że my Polacy, mamy w sobie taką naturalną skłonność. Trudno z tym walczyć, ale chyba można to robić, wyrabiając w sobie zdolność do radowania się z drobnych uciech dnia codziennego. Wspomnienia mają w sobie ogromną siłę. Nieraz potrzeba lat, by dostrzec i zrozumieć sens niektórych wydarzeń. Większość wierszy w tym tomiku to rozmowy z moim synem Filipem, który trzy lata temu odszedł w tragicznych okolicznościach.<!** reklama>
Jak wyglądała Pani kariera sportowa?
Zaczynałam w 1967 roku w bydgoskich klubach „Gwiazda „ i „Związkowiec”. Od 1988 startowałam w barwach warszawskiego „Marymontu”, zdobyłam srebrny medal Mistrzostw Polski w szpadzie, byłam wielokrotną reprezentantką kraju. Teraz zajmuję się wychowywaniem uzdolnionej sportowo młodzieży. Szermierka uczy szacunku do drugiego człowieka, daje poczucie własnej wartości, wyrabia umiejętność szybkiej oceny sytuacji i zdolność wykorzystywania takich cech jak spryt i inteligencja.
