Miara sprawności psychicznej strażnika miejskiego - komentuje Jarosław Reszka

Myli się jednak ten, kto sądzi, że sito na strażników ma maciupkie oczka. Przeciwnie, podstawowym warunkiem jest dobre zdrowie, co wśród młodych ludzi nie jest raczej czymś niezwykłym. Podobnie zresztą, jak minimum średnie wykształcenie i wiek minimum 21 lat, a także obywatelstwo polskie i uregulowany stosunek do służby wojskowej, co również znalazło się wśród wymagań stawianych kandydatom do nomen omen czarnej służby.
Bardziej tajemnicze wydają mi się dwa kolejne warunki zatrudnienia. Pierwszy to sprawność pod względem psychicznym. Ciekawe, jak się ją mierzy? Drugim warunkiem jest „nienaganna opinia”. Kto tę opinię wystawia? Chyba nie ksiądz proboszcz i pewnie nie sąsiedzi. Domyślam się zatem, że za nienaganną w straży miejskiej uznaje się każdą osobę, która nie była „skazana prawomocnym wyrokiem sądu za ścigane z oskarżenia publicznego i umyślnie popełnione przestępstwo i przestępstwo skarbowe” – bo i takie zastrzeżenie znalazło się wśród wymagań.

Moja ciekawość dotycząca narzędzi i sposobu pomiaru sprawności pod względem psychicznym przyszłych strażników bierze się stąd, że uznaję tę cechę za co najmniej równie ważną jak dobra kondycja fizyczna. I nie chodzi tu tylko o to, że strażnik powinien sobie dobrze radzić w sytuacjach konfliktowych, z którymi spotyka się codziennie. To oczywista oczywistość.

Mam natomiast wątpliwości, czy za osobę w pełni sprawną psychicznie można uznać kogoś, kto stara się przejść przez jakiekolwiek sito, nawet z okami wielkimi jak okna, starając się o pracę, w której zarabiał będzie 3880 złotych miesięcznie. Tyle bowiem wynosi uposażenie brutto świeżo upieczonego strażnika miejskiego w Bydgoszczy. To wprawdzie o całe 280 złotych więcej niż obowiązująca jeszcze tylko do końca roku minimalna płaca w naszym kraju i więcej też niż zarabia na przykład asystent na Uniwersytecie Kazimierza Wielkiego. Ale…

Asystent na uniwersytecie ma – jeśli nie trafią mu się rozwydrzeni albo nadużywający zioła studenci – pewien komfort pracy. I w ramach tego komfortu nauczycielskie pensum w wysokości 240 godzin na rok, czyli 8 godzin na tydzień, co pozostawia mu sporo czasu na dorabianie do głodowej pensji. Strażnik miejski za 3880 zł miesięcznie musi zgodzić się na służby w świątek i piątek.

Najgorsze jednak wydaje się to, że służba strażnika miejskiego bezustannie poddawana jest krytyce. Nie brak bydgoszczan, którzy od lat głośno kwestionują w ogóle sens istnienia tej formacji. Wezwania do jej likwidacji pojawiają się regularnie, wywołując wiele głosów poparcia wśród mieszkańców. A i ci, którzy nie negują sensu istnienia straży miejskiej, mają wiele pretensji do działań strażników. Najczęściej można usłyszeć, że strażnicy są pierwsi do wlepiania mandatów za złe parkowanie, ostatni zaś do interwencji, gdy ktoś narusza porządek w miejscach publicznych.

Otóż ja niechęć do interwencji, gdy na ulicy dochodzi do takiej draki, z którą można by sobie poradzić bez wzywania policji, uznaję za dowód względnej sprawności psychicznej strażników. Ilu z nas gotowych byłoby nie markować roboty, tylko nadstawiać głowę za 3880 zł brutto? Może więc lepiej byłoby – jeśli Bydgoszczy nie stać na lepsze płace - zredukować liczbę strażników, zapłacić znacznie lepiej tym, którzy pozostaną w służbie i dopiero wtedy wymagać większej ofiarności i zaangażowania? Takiego rozwiązania i strażnikom, i mieszkańcom życzę na nowy rok.