Według odkryć archeologów, przykościelny cmentarz na wysokości obecnego ronda Bernardyńskiego w Śródmieściu nie był wykorzystywany jedynie na potrzeby zakonu bernardynów.
– Z dużym prawdopodobieństwem – był również wykorzystywany jako cmentarz parafialny - stwierdza Marcin Wątorski z Ordynariatu Polowego IWSZ. - Wszystkie pochówki zasypane są drobnymi kawałkami cegieł połączonych z ziemią, które pozostawały po budowie kościoła.
Ciekawostką jest to, że wszystkie ciała umieszczane były 60 cm poniżej poziomu gruntu, co jest mocno odmienne od obecnych standardów.
Grób zbiorowy
Odnaleziony został grób zbiorowy, tzw. ossuarium. Pochowano w nim kilka, może kilkanaście osób.
Po odkryciu większości terenu, który został przeznaczony na cmentarz, można zauważyć dość niestandardowe ułożenie ciał. Patrząc od prezbiterium kościoła wszystkie pochówki są usytuowane głowami na wschód. Mniej więcej na wysokości centrum świątyni, aż do kruchty, głowy skierowane są na południe.
Ciała owinięte w prześcieradła
Potwierdza się informacja z początku prac, że zmarłych chowano bardzo ascetycznie, prawdopodobnie owijano ich jedynie w prześcieradła, a tylko kilka pochówków było z trumną. W dużej części spoczywają tu ludzie młodzi, z bardzo dobrze zachowanym uzębieniem co wskazuje na około dzwudziestokilkuletnich ludzi. Może to oznaczać, że umierali przedwcześnie, z powodu chorób, które panowały w tamtych czasach.
Pochówków odnaleziono już około 60.
Znaleziska na terenie cmentarza
- XVI-wieczna osełka
- fragmenty naczyń użytkowych z XVI/XVII wieku, związanych z okresem budowy kościoła;
- moneta z 1605 roku;
- krzyżyk z brązu, który można datować na XVI wiek, ze względu na jego budowę;
- fragment grotu krzemiennego liczący około kilka tysięcy lat, co świadczy o osadnictwie w wiekach wcześniejszych;
W ciągu kilku miesięcy rozpoczną się też dalsze prace na parkingu przed kościołem. Wszystko podyktowane jest pracami kanalizacyjnymi, elektrycznymi i przeciwpożarowymi, które dostosują budynek świątyni pod obecne przepisy.
