Kiedy pasterz zgubi drogę [Felieton]

<!** Image 1 align=left alt="http://www.nowosci.com.pl/img/glowki/budniewska_lucyna.jpg" >Ostatnie dni przynoszą kolejne bulwersujące informacje o przypadkach pedofilii i nadużyć seksualnych popełnianych przez duchownych. Biorąc nawet poprawkę na medialną sensacyjną otoczkę tych relacji, problem jest poważny. Być może dzięki zdecydowanej postawie papieża Franciszka skończy się jednak wreszcie w Kościele katolickim zamiatanie sprawy pod dywan. Bo czy jeszcze kilka lat temu byłoby możliwe, by w mediach ukazały się zdjęcia wskazanych z nazwiska i imienia hierarchów podejrzewanych o molestowanie dzieci, a po tym następowałaby stosowna reakcja najwyższych kościelnych władz? Czy możliwe byłoby powstanie stowarzyszenia pokrzywdzonych przez księży pedofilów?

Czy ta zdecydowana walka z pedofilią wśród księży znajdzie odbicie w polskich realiach? Ojciec Maciej Zięba w „Kontrwywiadzie RMF FM” powiedział, że solidarność zawodowa księży pęka i w tym przypadku to dobrze. Jego zdaniem jeśli to tylko chwila zagubienia księdza, to trzeba mu pomóc, ale jeśli to już cyniczne zwyrodnienie, to należy wyrzucić go z Kościoła. Jednocześnie duchowny podkreślił, że pedofilia wśród księży to tylko jeden procent wszystkich jej przypadków, a plaga ta dotyka także inne środowiska, np. nauczycieli, lekarzy.

<!** reklama>

Rzeczywiście, choć pedofil w sutannie to nośny temat dla mediów, skandalicznych przypadków dewiacji nie brakuje też wśród artystów, w świecie nauki i w środowisku sportowym. Nie wspominając o tym, że statystycznie najwięcej sprawców pedofilii pochodzi z kręgu znajomych dziecka. To różni „wujkowie”, ojczymowie, konkubenci matek a nawet rodzeni ojcowie. Bo wśród kobiet takie przypadki to rzadkość. Tymczasem jest to jedna z najgorszych krzywd, jakie mogą spotkać małego człowieka, niszcząc jego życie na starcie bardziej niż bieda a nawet bicie. Dlatego dla pedofilii nie powinno być pobłażania, bez względu na to, jak wysoko w społecznej hierarchii zdołał się usadowić jej sprawca.