Jedni narzekają, inni działają

Dlaczego w miejscu śmietników nie zbudować gustownego kwietnika? Dlaczego bielizny nie suszyć na drewnianej antresoli, zamiast koło garażu? Na starym podwórku można wyczarować cuda....

<!** Image 2 alt="Image 117849" sub="Prawda, że wizja „po” jest znacznie ciekawsza od tej szaroburośmietnikowej „przed”? Podwórko wypiękniało w wyobraźni Małgorzaty Pieczenko Projekt: Małgorzata Pieczenko">I zrobili to studenci wzornictwa Uniwersytetu Technologiczno-Przyrodniczego na zajęciach z kształtowania przestrzeni.

25 propozycji

Pod kierunkiem doktora Marka Wysockiego, architekta i wykładowcy UTP, realizowany był w zeszłym roku akademickim projekt „Podwórko”. Powstało 25 propozycji architektonicznych. Wczoraj w ratuszu nagrodzono autorów najciekawszych propozycji zagospodarowania „tyłów” Śródmieścia.

Doktor Marek Wysocki (specjalista od tworzenia przestrzeni dla ludzi z ograniczoną mobilnością, który swego czasu, w ramach eksperymentu, wysłał w miasto studentów na wózkach inwalidzkich) z większości prac jest zadowolony, choć życzyłby sobie większej interakcji z lokalną społecznością. - Mieszkam w Gdyni, u nas nie ma takich podwórek, jakie zobaczyć można w Bydgoszczy: starych, tajemniczych, ciekawych. Pomyślałem, że dobrze byłoby wejść w bliższe relacje z mieszkańcami Bydgoszczy, może zaangażować ich do współpracy i wspólnie stworzyć na nowo ten ich kawałek półprywatnej, i na wpół publicznej miejskiej przestrzeni. Nie zawsze udało się z ludźmi dogadać. Wielu mówiło: - A po co to wszystko, nie ma sensu, i tak to się nie uda - narzekali w bardzo polskim stylu. Zniechęcenie nie przeszkodziło nam jednak w realizacji zamierzeń. Powstało wiele futurystycznych prac, ale podkreślam, nie niemożliwych do wykonania. Z ciekawszych projektów wymienię podwórko pasjonatów albo zakochanych, którego autor odkrył dużo pokładów miłości u starszych mieszkańców. Powstała też swego rodzaju kraina czarów, idealna na głośne czytanie bajek dzieciom. Popatrzmy, ile w podwórkach tkwi potencjału, który można sprzedać turystom.

<!** reklama>Podwórko jak kanion

Pierwsza nagroda za wykreowanie zaplecza Dworcowej 25 trafiła w ręce Małgorzaty Pieczenko z drugiego roku wzornictwa. Projekt - nazwany ze względu na kształt przestrzeni „Kanion” - zaskakuje oryginalnym wykorzystaniem miejsca w poziomie i... w pionie. - Nad makietą spędziłam prawie pół semestru. Własnoręcznie wycinałam drewienka imitujące poręcze, farbowałam na zielono gąbki imitujące roślinność - wspomina laureatka. - Podwórka przydzielano nam losowo. Na początku zmartwiłam się, że moje jest takie długie, z zakamarkami, no i te garaże...Pomyślałam, że po przypomina kanion, więc je tak nazwałam. Próbowałam rozmawiać z mieszkańcami. Udało się z jednym panem, który nie wykazał entuzjazmu. Puściłam zatem wodze swojej fantazji. Poszłam w górę i w głąb. Nad garażami stworzyłam jakby piętro, podest ze schodami, taki taras widokowy. Tym sposobem powstało tam miejsce do suszenia bielizny, z fotelami i stołem. Pani domu może spokojnie czekać, aż pranie wyschnie i pić w tym czasie kawę. Na dole wygospodarowałam plac zabaw dla dzieci, a nieciekawa, brudna ściana po prawej stronie porośnięta jest w mojej wizji pnącymi roślinami, bluszczem. Jest i wodospad. Ile by to kosztowało? Nie mam pojęcia. Powiedziano nam, że mamy tworzyć, nie oglądając się na koszty. Oczywiście, że mam wielką nadzieję na realizację tego projektu...

Drugie miejsce komisja przyznała Marcie Kaczorowskiej za wspomniane podwórko z krainy czarów, a trzecie Aleksandrze Goryniak-Maziarskiej za podwórko grafika.