Jak już zima, to chociaż gorąca

Sądząc z wyliczeń, które przysyła nam ZUS, to po tym 67 roku życia nasza starość będzie przede wszystkim biedna. I pewnie będziemy tęsknili do takiego spędzania jesieni i zimy życia, jak ludzie z "Drugiego Hotelu Marigold".

Bo bohaterowie tej tragikomedii to głównie gromadka Anglików z amerykańskimi dodatkami - emeryci, którzy postanowili, że jak już zbliżać się do nieuniknionego końca, to przynajmniej w miłych okolicznościach przyrody. Przenieśli się więc do Indii i zamieszkali jako stali rezydenci w hotelu prowadzonym przez dynamicznego młodzianka i jego cud-narzeczoną. No i co? No i okazuje się, że mają podobne problemy jak my, choć większości naszych 80-latków nie stać raczej na indyjski hotel.

Bohaterowie filmu też jednak zastanawiają się nad tym, co w życiu zrobili, a do czego zabrakło im odwagi. I nad tym, czy pora na wyciszenie, czy wręcz przeciwnie, na aktywność i ruch. I też walczą z ograniczeniami zwyczajnej fizyczności, do których przyznać się nie chcą... Film operuje dosyć oczywistym pozytywnym przesłaniem, że tak naprawdę nigdy nie jest za późno, żeby zacząć życie od nowa. Że nie można przestać marzyć i realizować marzenia. I choć wiemy, że często brzmi to mocno baśniowo, to nie da się ukryć, że "Drugi Hotel Marigold" może naładować baterie nie tylko rówieśnikom owych rezydentów. I to mimo tego, że często w tym filmie zgrzyta.

Najbardziej chyba zdawkowość fabuły, poukładanej z wyjątkowo banalnych motywów - jakichś romansików, nieporozumień itd. Nie bardzo też czuję te wycieczki w stronę Bollywood. Na szczęście na drugiej szalce leży aktorstwo. Bo w "Drugim Hotelu Marigold" spotkamy masę świetnych aktorów, jak Richard Gere, Bill Nighy czy brytyjskie nestorki Judie Dench i Maggie Smith. Aż chce się dzięki nim wierzyć, że na starość naprawdę może być fajnie.cp