Subtelnie, z galanterią, z prawicowym fasonem. Posada w szkole wdzięku w Guantanamo gwarantowana. Autorem samospełniającej się przepowiedni jest Zenon Żynda, nie muszę chyba dodawać, iż jest członkiem…, członkiem PiS, oczywiście. Ten Zenon jest akurat z Tczewa, jeszcze do niedawna nie napisałbym o nim ani słowa, ale dziś zaapeluję: Drogi Czytelniku, nie bądź jak Żynda, bo to wstyd.
Oczywiście, wiem, że część z Was nie podziela moich poglądów, bo nie po to wstawaliście z kolan, by teraz odczuwać wstyd. Jego deficyt dokucza mi bardziej niż bezwstydny na miarę potrzeb duet ministerialny Zbigniew Ziobro i Patryk Jaki. Oni już dawno skończyli z pedagogiką wstydu, a ich nowelizacja ustawy o IPN płynie w świat pod biało-czerwoną banderą niczym niezatapialny Titanic. Szanowny Czytelniku, nie bądź jak Zbigniew i Patryk! Ich wychowawca oraz polityczny promotor Jarosław Kaczyński wyznał, że potrzebuje jeszcze trzech kadencji, by zakończyć trwający w naszym kraju przewrót. Ja to wytrzymam, ale zapowiedź przeorania (to jego słowa) wielu obszarów może brzmieć niepokojąco. Bo to oznacza , że tak naprawdę oni, mam na myśli PiS, wciąż jeszcze nie zaczęli lub w najlepszym razie są na początku planowanej orki. Nie muszę dodawać, że PiS stoi przed trudnym zadaniem, bo „operacja orka” na krajowym ugorze bez wątpienia jest wyzwaniem na dwie, jeśli nie na cztery kadencje.
Nawet jaskółki w postaci dzielnego poznaniaka, który wywiózł poza miasto swoją ukraińską pracownicę i porzucił, bo dostała wylewu krwi do mózgu (na to się przecież nie umawiali), po czym zatelefonował na policję, że ktoś pijany leży na ławce, czy księdza Międlara, jak zawsze elegancko patriotycznego, i pana Rybaka, wiosny nie uczynią nam i Jarosławowi tak nagle. Nie bądź jednak, Kochany Czytelniku, jak ten poznaniak, Rybak i Międlar, bo to, jak mówią w Poznaniu, wyjątkowa poruta. Pomimo, a może wbrew, planom prezesa, zmierzającym do podniesienia wydajności patriotyzmu z hektara, mierzonego ambitnie w kwintalach nacjonalizmu wybierz, Czytelniku, wolność! Bądź jak nasze dzielne krowy, z których jedna anarchistka ruszyła w niekończące się tango z żubrami, a druga, uciekając z transportu do rzeźni, wybrała niezbyt długą, ale wolność w lasach, jak niegdyś partyzanci.
