Stanisław Marcin Adamski urodził się 10 listopada 1895 roku w Niegolewie w powiecie Grodzisk Wielkopolski jako najstarszy syn z siedmiorga dzieci Władysława i Wiktorii.
<!** Image 2 align=right alt="Image 102331" sub="Stanisław Adamski Fot. Ze zbiorów Bogny Adamskiej">Uczęszczał do szkół powszechnych w Trzemesznie, Strzelnie oraz w Trzebiniu w powiecie świeckim, gdzie 1907 r. brał udział w strajku szkolnym, który wywołany był zakazem używania języka polskiego na lekcjach religii w szkołach ludowych. Zdobył zawód ogrodnika.
Na frontach powstania
W 1914 r. powołany został do wojska niemieckiego i służył na froncie rosyjskim. W początkach grudnia 1918 r. przebywał w Gdańsku i brał udział w rewolucji żołnierskiej. Wrócił do Trzemeszna i zaangażował się w działania Rady Ludowej. Następnie wstąpił do oddziałów kompanii trzemeszeńskiej. W jej szeregach na stacji w Trzemesznie uczestniczył w rewizjach pociągów, którymi powracali z frontu wschodniego uzbrojeni żołnierze niemieccy, którym Polacy konfiskowali broń i amunicję. Brał udział w walkach o Strzelno, Kruszwicę oraz Inowrocław w dniach 5 i 6 stycznia 1919 r. Do końca marca walczył na froncie północnym na odcinku Rynarzewo - Szubin - Paterek - Smogulec. Po powstaniu trafił na front wojny polsko-bolszewickiej. Był członkiem Towarzystwa Powstańców i Wojaków w Kcyni i radnym w ostatniej przed II wojną światową Radzie Miejskiej w Kcyni, wybranym z ramienia Obozu Zjednoczenia Narodowego.
<!** reklama>Po powrocie z wojska (1921 r.) pracował w gospodarstwie ogrodniczym rodziców. W 1925 r. usamodzielnił się i zamieszkał w Kcyni, gdzie prowadził własne gospodarstwo. W 1926 r. poślubił w Trzemesznie Mariannę Jankowską z Mławy, z którą miał pięcioro dzieci: Jana (ur. 1931), Mariana (1932), Łucję (1935), Gizelę (1938), Eleonorę (1944).
Odznaczony za zasługi
<!** Image 3 align=right alt="Image 102331" sub="Stanisław Adamski w 1969 roku został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski Fot. Ze zbiorów Bogny Adamskiej">W czasie wojny w 1940 r. został wysiedlony do Grocholina i w tamtejszym majątku Niemca pracował jako ogrodnik. Po wyzwoleniu wrócił do Kcyni, odzyskał swoją własność i gdzie do końca życia prowadził ogrodnictwo. Po wojnie 1 maja 1947 r. wstąpił do kcyńskiego Stronnictwa Demokratycznego, do 1960 r. pracował w Zarządzie Związku Bojowników o Wolność i Demokrację w Kcyni jako skarbnik. Wsparł finansowo budowę pomnika w Sipiorach. Za działalność powstańczą otrzymał w 1957 r. Wielkopolski Krzyż Powstańczy i w 1969 r. Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, odznaki: Frontu Północnego i Za Udział w Strajku Szkolnym. W 1972 r. awansowany został do stopnia podporucznika. Zmarł 17 września 1975 r. i został pochowany na cmentarzu w Kcyni.
