Zachem - czyj to problem?

<!** Image 1 align=left alt="Image 10878" >Przez wiele lat po nastaniu epoki Balcerowicza bydgoski Zachem mógł służyć za przykład zwolennikom tezy, że prywatyzacja nie jest jedyną drogą ratowania gospodarki. Peerelowski gigant wprawdzie przeszedł kurację odchudzającą oraz wypluł ze swoich trzewi kilka małych spółek, ale generalnie radził sobiew nowym otoczeniu.

Złośliwy bożek Ekonomos nie zapomniał jednak o fabryce, zaczął mocno kąsać krótko przed wytypowaniem nowego właściciela. Współczuję ponadtysięcznej załodze Zachemu, w której, wierzę, jest mnóstwo osób ciężkoi uczciwie zarabiających na chleb. Osoby te mają prawo czuć żal do szefostwa o to, że bezpiecznie nie przeprowadziło firmy przez rafy. Nie chciałbym być w skórze zachemowców, ale gdybym się znalazł..., to pewnie zgodziłbym się na propozycję zawieszenia na cztery miesiące części układu zbiorowego, aby wyciągnąć zakład z długów. Rozumiem, że ludzie w Zachemie nie zarabiają kokosów, że rodzina, święta za pasem. Jednak szansa ocalenia miejsca pracy warta jest chyba takiego wyrzeczenia.

Z drugiej strony, źle byłoby, gdyby Zachem musiał samotnie walczyć o przetrwanie. Załoga już teraz pyta: Co na to prezydent Bydgoszczyi parlamentarzyści? Cóż, wydaje mi się, że prezydent miasta nie jest tu najlepszym adresatem wołania o ratunek. A parlamentarzyści? Mieszanie gospodarki z polityką nie zawsze zainteresowanym wychodzi na zdrowie, lecz w tej konkretnej sytuacji solidarny lobbing bydgoskich posłówi senatorów pewnie mógłby Zachemowi pomóc. Nie oszukujmy się - kiedy ponad tysiącowi osób grozi zielona trawka, to nie jest to już wyłącznie problem Zachemu ani też problem gospodarczy.