Wiosna idzie powoli.

Idzie wiosna, nie ma więc co przesadnie narzekać. Trzeba mieć nadzieję, że komuś w końcu ten piach przeszkodzi i go posprząta. Spacer po Rynku i przyległościach. Czuć, że zbliża się nowe. Ulice wolne od samochodów, wszędzie zakaz zatrzymywania, jeszcze gdzieniegdzie słychać narzekanie, ale dopiero teraz, w pierwszym wiosennym słońcu widać, że to była mądra decyzja. Widzę, na razie w wyobraźni, te nowe kafejki i restauracje, a przy nich – ogródki wiedeńskie, estetyczne, gwarne do późnej nocy. Taki Rynek marzył mi się od lat, wciąż jednak czegoś brakowało. W tą wiosnę chyba się spełni. Ulica Jatki – moi rodzice dobrze ją pamiętali. Znów wzbudza się do życia. Pierwsza restauracja – Memo Rafała Godziemskiego już działa. Piekarnia Oli Sowy ruszy niebawem, Kuchnia Marcina Szukaja, Kurkuma.. Kiedyś bydgoszczanie przychodzili na Jatki po tanie mięso, dziś powstają delikatesy mięsne Bogdana Sawarskiego, powstaje nowa wizytówka miasta, nie mogę się doczekać, kiedy zatętni życiem. Po drugiej stronie Rynku robota wre w dawnym Węgliszku. Emocje rosną, bo to miejsce z duszą, choć wielu już nie pamięta, że nijak ta dusza przekładała się na biznes. My Polacy tak już mamy – kiedy Węgliszek działał unikaliśmy go szerokim łukiem, bo głównie świecił pustkami. A jak ktoś inwestuje w dawnego bankruta swoje pieniądze i czas – narzekamy. A przecież trzeba dać nowym właścicielom szansę! Wiosna kalendarzowa już jutro. Ale to nie kalendarz jest najważniejszy. Natura tylko daje nam sygnał, żeby coś zmienić w swoim życiu, wykorzystać szansę – dużo łatwiej podjąć trudne decyzje kiedy wokół wszystko się zieleni, świeci słońce i dni są dłuższe od nocy. Tylko proszę nie zapomnieć, że od rewolucji lepsza jest ewolucja.
Przecież trawa też nie staje się zielona w dzień czy dwa, potrzebuje na to kilka tygodni. Spiesz się powoli, tym bardziej wiosną.