Rozmowa z Izabelą Kasperską współwłaścicielką męskiego zakładu fryzjerskiego w Żninie

Proszę powiedzieć, jak to się stało, że fryzjerka męska jest kościelną organistką?
Nie ma w tym nic dziwnego. W mojej rodzinie grali wszyscy, mama, tato, wujkowie. Już jako 3-letnie dziecko dostawałam w prezencie organki, flety i inne instrumenty. Lalkami bawić się nie chciałam. Mam bardzo dobry słuch. Kiedy skończyłam 7 lat rozpoczęłam naukę gry na akordeonie u Pana Jana Gosiąra.

Taka mała dziewczynka na akordeonie? Kto wybrał pani ten instrument?
Sama chciałam grać na tym instrumencie. Najpierw miałam malutki szesnastobasowy, mam go do dziś. Nie oddam go nikomu. Później dostałam duży akordeon. Rodzice wozili mi go i nosili na lekcje muzyki, bo był dla mnie za ciężki. Jak grałam, to prawie nie było mnie zza niego widać, ale ja pokochałam akordeon i te dźwięki, które można z niego wydobyć.

Ale muzyka organowa ma swoje prawa, jest nawet szkoła dla organistów.
Mój przypadek dowodzi, że jak się coś kocha, robi z sercem to można dojść do odpowiedniego poziomu. Organy były mi obce, ale na 25-lecie ślubu rodziców zapragnęłam zrobić im niespodziankę i zagrać na jubileuszowej mszy świętej. Ksiądz proboszcz pozwolił mi ćwiczyć grę. Wszystkim się podobało. Później ksiądz Stanisław Talaczyński, proboszcz parafii Najświętszej Marii Panny Królowej Polski słyszał jak gram i śpiewam, zaproponował abym uświetniała mszę świętą. Od tej pory przychodzę często, szczególnie w dni powszednie, rano, przed pracą, obsługuję dwie msze święte.

Słyszałam, pięknie pani śpiewa, ale wierni raczej się ociągają.
Rzeczywiście jest z tym problem, młodzi nie włączają się do śpiewu, ale starsi potrafią docenić muzykę, często proszą „niech nam Pani zagra jakieś dawne pieśni” i gram, zgodnie z ich prośbą. Jest mi miło kiedy dziękują, są zadowoleni, bo u mnie radość i wdzięczność ludzi jest ważniejsza od pieniędzy. Cieszę się, że proboszczowie parafii powiatu żnińskiego docenili mnie i także proszą, abym zagrała na różnych uroczystościach w ich parafiach.

Kocham muzykę akordeonową, organową i każdą inną graną na żywych instrumentach. Jednak obecnie nawet znani muzycy pozwalają sobie na występy z playbecku.
Żadna płyta nie zastąpi żywej muzyki. Miałam swój zespół, grałam na weselach, zabawach. Proszę sobie wyobrazić, że wśród młodych osób zdarzają się takie, które są przekonane, że w instrumentach są dyskietki, które po przyciśnięciu guziczka wydają odpowiednie dźwięki. Chłopak nie mógł uwierzyć, że to ja wygrywam melodię, prosił „niech Pani pokaże, gdzie jest ukryta ta płyta”. Tymczasem akordeonu, saksofony czy organów nie oszukasz.

Czy dla osoby tak uzdolnionej muzycznie zawód fryzjerki nie jest zbyt przyziemny?
To jest wspaniały zawód, nie zamieniłabym go na inny. Tu, jak do muzyki potrzeba serca. Moja mama była fryzjerką męską i u niej uczyłam się fachu. Na brak klientów nie narzekam. Przychodzą do mnie różni panowie. Niektórzy byli jeszcze klientami mojej mamy.

Kobiety przychodzą do fryzjera nie tylko zrobić fryzurę, ale poplotkować. Jak to jest z mężczyznami?
Też lubią sobie pogadać, gorzej jak przyjdzie żona, wtedy stają się mniej rozmowni. Są też takie sytuacje kiedy mężczyzna mówi, że mam go obciąć tak i tak, a żona wybiera dla niego inną fryzurę, wtedy na ogół panowie machają ręką i mówią, niech będzie tak, jak chce żona.

Dziś mężczyźni ścinają włosy na krótko. Czy można z tego ułożyć fryzurę?
Na każdej głowie włosy układają się inaczej, dlatego ważne jest, aby fryzurę dopasować do urody. Starsi panowie zdają się na mój gust, dzieci często przychodzą z fotografię ulubionego piłkarza i proszą. aby zrobić im fryzurę jaką ma ich idol. Teraz modny jest Ronaldo i Messi.