Piątkowa muzyczna uczta w Filharmonii Pomorskiej

Uczta to będzie niezwykła nie tylko z uwagi na dyrygenta, ale i zaproponowany repertuar, a w nim, m.in.: „Bolero” Ravela, „Tańce połowieckie” Borodina i „Noc na Łysej Górze Musorgskiego.
<!** Image 3 align=none alt="Image 226143" sub="Fot. materiały organizatora"> Zacznijmy od maestro. Rossen Gergov jest Bułgarem, ma 32 lata, nazywany jest wschodzącą gwiazdą światowej dyrygentury.

<!** reklama>

Studiował, m.in. w wiedeńskim Universität für Musik, później rozwijał swój nieprzeciętny talent pod okiem maestro Seijiego Ozawy. Po ukończeniu studiów dyrygował Orkiestrą Symfoniczną ORF (w Wiedniu) a następnie zajmował posadę dyrygenta asystenta Tonkünstler Orchester.

Jest laureatem I Międzynarodowego Konkursu Dyrygenckiego im. E. Svetlanova (Francja). Pracował z czołowymi orkiestrami Wiednia, BBC czy Japonii, dyryguje również w teatrach operowych.

Znajduje także czas na nagrania dla rozgłośni radiowych i telewizji szkockich, niemieckich i austriackich. Ozdobą koncertu w całości wypełnionego światowymi przebojami będzie dobrze znane melomanom „Bolero” Ravela. Być może nie wszyscy wiedzą, że pierwsze koncertowe wykonania „Bolera” (1928 rok) okazały się całkowitą klęską.

Kompozycję krytykowano za to, co dziś budzi zachwyt, czyli za swego rodzaju monotonię. Premierze towarzyszyły więc gwizdy i protesty. Nietypowa konstrukcja dzieła, szokującego w swej prostocie, początkowo dla publiczności była nie do przyjęcia. Pomysł utworu oparty jest na rozwijaniu w formie prostych wariacji jednego 18-taktowego tematu melodyczno-rytmicznego granego przez różne instrumenty.

Towarzyszy mu jednostajny rytm podany na werblu na początku kompozycji. Dynamika narasta przez włączanie w tkankę dzieła kolejnych instrumentów, które po odegraniu tematu solo przechodzą do akompaniamentu. Utwór kończy obsada 26 instrumentów. Bolero jest stylizacją ludowego tańca hiszpańskiego o tej samej nazwie.

Grane jest jednak w tempie dwa razy wolniejszym niż będąca dlań pierwowzorem forma taneczna, ale mimo to narodowy charakter dzieła jest uznawany przez Hiszpanów.

Kolejna propozycja - „Tańce połowieckie” to fragment jedynej opery Borodina pt. „Kniaź Igor”. Libretto opisuje historię krwawej bitwy wojska księcia Igora Światosławowicza, stoczonej w roku 1185 roku z koczowniczym plemieniem Połowców. Kniaź dostał się do niewoli.

W scenie kończącej II akt opery chan stara się osłodzić niedolę pojmanego władcy i zaprasza go na barwne widowisko w wykonaniu swojego ludu. Scena ta, w pełnej krasie prezentująca egzotyczny świat Wschodu, należy do najpiękniejszych fragmentów tej opery. Spopularyzowana i znana pod nazwą Tańce połowieckie - składa się także na słynną suitę orkiestrową stanowiącą samodzielny utwór koncertowy.

Więcej o koncercie na www.filharmonia.bydgoszcz.pl. Informacje o biletach w kasie FP oraz na stronie www.ebilet.pl.**