Osielsko i nie tylko pomagają Ukrainie. Raport z ośmiu miesięcy wsparcia

Zobacz wideo: Wystraszony łoś wbiega na trasę S5 pod Bydgoszczą

– Grupę założyłem drugiego dnia wojny. Każdy chciał wtedy pomóc, ale nie każdy wiedział jak to zrobić – tłumaczy założyciel Kamil Machnik. W całym kraju trwało wtedy pospolite ruszenie – wszyscy wspierali uchodźców na miarę swoich możliwości, finansowo lub w inny sposób. W samym Osielsku powstały dwie grupy – na drugiej skupiono się głównie na lokalnych potrzebach, zbiórkach żywności czy odzieży, którą organizowano na terenie gminy.

Pan Kamil po kilku dniach od wybuchu wojny był już w Przemyślu, gdzie razem z sąsiadem pojechał wynajętym autobusem. Stamtąd do Białych Błot przywieźli 60 osób. Przy granicy byli kilkukrotnie, łącznie przywożąc stamtąd ponad 140 osób. Wraz z żoną oraz Jakubem i Małgorzatą Gołat wynajęli na dwa miesiące cały Hotel Park w Tryszczynie, w którym tymczasowe schronienie znalazło od 40 do 120 osób jednocześnie. Środki na pomoc zbierano nie tylko poza gminą, ale też poza krajem. Zbiórkę zorganizowano w Wielkiej Brytanii, USA i Australii.

– Wspieraliśmy stałą pomocą blisko pół tysiąca osób, które dzięki waszym wpłatom mogły bezpiecznie przetrwać najgorsze chwile po rozpoczęciu wojny i po przybyciu do Polski – podsumowuje osiem miesięcy akcji Kamil Machnik. Część rodzin trafiła do Osielska, gdzie dalej przebywa, inni do Bydgoszczy, a niektórzy ruszyli w dalszą podróż, do Niemiec czy Holandii.

Każdy uchodźca to inna ludzka historia. Niektórych trzeba było ściągać z ulicy – zdarzało się, że ktoś przyjeżdżał pod adres, gdzie miało czekać na niego mieszkanie i dopiero na miejscu okazywało się, że jednak nie może liczyć na pomoc.

– Nie zawsze było łatwo, było kilka załamań życiowych. Bardzo przeżyłem wizyty na granicy. Dotknęła nas również informacja o śmierci 8-letniej dziewczynki, chorej na raka – pomagaliśmy jej opiekunce – mówi założyciel grupy.

Wiele osób wspierano przy załatwianiu formalności np. związanych z wyrobieniem numeru PESEL, założeniem konta, zapisaniem dzieci do szkół i przedszkoli czy zarejestrowaniem w państwowym systemie opieki ubezpieczeniowej. Pomoc dotyczyła także sfery psychologicznej i językowej. Zorganizowano spotkanie integracyjne w świetlicy w Niemczu, imprezę Ukraińcy-Ukraińcom na terenie wynajętego hotelu, kilka razy urodziny dla dzieci, wycieczki do ZOO czy Torunia.

Gdy zakończono współpracę z hotelem w Tryszczynie, część osób trafiło do lokalu w Bydgoszczy. Dzięki zebranym środkom udało się tam wyremontować dach, co pozwoliło na zakwaterowanie większej grupy. Pieniądze przekazano również na rzecz społecznego punktu pomocy uchodźcom, który działa przy ul. Gdańskiej 138. Duża darowizna zapewniła we wrześniu żywność i niezbędne produkty dla 3100 osób.

Dziś oddolne zaangażowanie w pomoc jest dużo mniejsze niż w momencie wybuchu wojny, ale na grupie nadal czasem pojawiają się wpisy informujące o różnych formach wsparcia. Przez ponad pół roku zmieniły się także potrzeby uchodźców. Liczba osób napływających do Polski jest dużo mniejsza, a ci, którzy tu trafiają, mogą liczyć na wsparcie swoich rodaków. Ukraińcy, którzy zdążyli się tu osiedlić, dziś bardziej potrzebują wsparcia związanego z najmem mieszkań czy znalezieniem odpowiedniej pracy.

Grupa Osielsko Pomaga z pewnością przetrwa, bo od samego początku założyciel zakładał, że będzie działała szerzej. Dziś skupiona jest przede wszystkim wokół pomocy uchodźcom, ale przyszłościowo wsparcie mają tu znaleźć wszyscy potrzebujący mieszkańcy gminy.