Nie trzeba wyprawiać się za granicę, by zasmakować egzotyki. Polskie lasy czekają

Wakacje na horyzoncie. Jedni wybiorą plaże Chorwacji, inni popędzą, a raczej polecą do Egiptu, kolejni wezmą azymut na Turcję czy inną odległą od Polski krainę. Wszystko po to, by wypocząć jak najlepiej i jak najegzotyczniej.

Zanim kupimy drogie bilety lotnicze na drugą stronę kuli ziemskiej, warto zastanowić się, czy więcej egzotyki nie znajdziemy czasem za mniejsze pieniądze i dużo bliżej. W naszych polskich lasach.

W Leszczewku na Mazurach dzikie zwierzęta leśne podchodzą pod same okna. Na wyciągnięcie ręki jest malownicza dolina Czarnej Hańczy. Z leśniczówki w Bryzglu jest za to rzut beretem nad jezioro Wigry, na wieżę widokową i do przystanku kolejki wąskotorowej. W Gawarcu mieszka się w zabytkowej leśniczówce z drewnianych bali, z dala od ludzkich siedzib. Leśniczówka Świt w Borach Tucholski to z kolei sąsiedztwo nieokiełznanej na tym odcinku rzeki Brdy, nadającej temu miejscu nie bez przyczyny nazwę „Piekiełko”.
Poza tym wszystkie te miejsca łączy położenie na uboczu, w otoczeniu lasów i wód bogatych w: maliny, jagody, jeżyny, grzyby, pstrągi, szczupaki, karasie. A nad głową prócz wierzchołków potężnych drzew, jastrzębie, bieliki, kosy, dzikie gęsi i mnóstwo innych skrzydlatych przyjaciół. Poza tym: setki kilometrów szlaków turystycznych
- pieszych, rowerowych, kajakowych i konnych. Jeśli komuś przyjdzie do głowy pomysł rajdu konnego lasami, leśniczówki czekają na jeźdźców i na konie. Jeśli ktoś zechce poruszać się rowerem, na miejscu są jednoślady. Zimą natomiast można wypożyczyć biegówki i skorzystać z gotowych ścieżek dla narciarzy.

Takich turystycznych atrakcji pochowanych w rodzimych lasach znajdziemy w całej Polsce mnóstwo. W internecie bez trudu natkniemy się na strony oferujące wypoczynek w leśnej kniei. Można być jedynie zaskoczonym, że wczasy w leśniczówce są w Polsce nadal tak słabo rozreklamowaną formą wypoczynku.

- Zaczęło się wszystko 18 lat temu, kiedy stwierdziliśmy, że dysponujemy wystarczającą kwotą pieniędzy, by wyremontować nasze leśne osady - mówi Barbara Perkowska z Wigierskiego Parku Narodowego. Tak oto zagracone strychy siedmiu leśniczówek na terenie parku zamieniły się w poddasza użytkowe i zaczęto w nich gościć turystów. Wygospodarowano 42 miejsca w leśniczówkach i 10 miejsc noclegowych w siedzibie dyrekcji parku. Dziś „obłożenie” jest tak duże, że aby zarezerwować pokój w leśniczówce trzeba dzwonić z kilkumiesięcznym wyprzedzeniem. W tej chwili do końca sierpnia wszystko mają w okolicach jeziora Wigry zajęte.
Do Bąckiej Huty na Kaszubach miłośnicy leśnej głuszy przyjeżdżać zaczęli masowo w połowie lat 90. ubiegłego wieku. Jedni na weekendy, inni na pobyty tygodniowe, a jeszcze inni zapuszczali korzenie na kilka miesięcy.
- W 2000 roku po raz pierwszy przyjechał do nas profesor z Izraela z żoną. Znaleźli nas w internecie. Dziś traktujemy ich jak domowników. Profesor przyjeżdża przeważnie na kilka miesięcy. Zajmuje się historią Peru i Inkami. Niejedna książka została napisana pod naszym dachem - mówi z radością Regina Matuszczak z Bąckiej Huty. Od dwóch lat, z powodu choroby nie prowadzi już regularnej działalności agroturystycznej. Jeśli przyjmuje gości, to tylko stałych bywalców, przyjeżdżających tu od lat.
- My wynajmujemy tylko jeden pokój. Jest mało chętnych. Może za słabo się ogłaszamy - zastanawia się Lucyna Lewy z ponad stuletniej leśniczówki Kochanki pod Starogardem Gdańskim.