Jeszcze tak niedawno byli i marzyli... Zasłużeni bydgoszczanie, którzy odeszli

[break]
W środę po południu zmarł nagle, w szpitalu, wieloletni dyrektor bydgoskiej delegatury Najwyższej Izby Kontroli, Jarosław E. Wenderlich. W październiku skończyłby 68 lat.

Jeszcze w poniedziałek...

- Jarek to mój kochany, wieloletni przyjaciel - wspomina z wielkim wzruszeniem i bólem Andrzej Bogucki, historyk, działacz społeczny, wieloletni prezes Towarzystwa Gimnastycznego Sokół. Śmierć przyjaciela go potwornie zaskoczyła. - To był cios, przecież jeszcze w poniedziałek widzieliśmy się na imieninach Jarosława - nie dowierza A. Bogucki. Trzymali się od lat 70., połączyły ich turystyka, krajoznawstwo, działali razem w bydgoskim PTTK, w „Solidarności”.

- Jarek był moim głównym przywódcą w podziemiu. Gdy on był redaktorem naczelnym czasopisma „Wolne Związki”, ja byłem korespondentem. Szliśmy ramię w ramię...

Andrzej Bogucki wspomina wydarzenia bydgoskie, które jeszcze bardziej zbliżyły kolegów do siebie. Tych ważnych momentów - radosnych i smutnych - było zresztą we wspólnym życiorysie znacznie więcej. - W stanie wojennym do domu Jarka przychodziło mnóstwo ludzi. Był gościnny, towarzyski, ale przede wszystkim bardzo inteligentny, z ogromną, imponującą wiedzą prawną, historyczną, polityczną i z kryształową uczciwością. Lojalnie służył Polsce jako urzędnik.

Jarosław E. Wenderlich był prawnikiem, absolwentem UMK w Toruniu. Po ukończeniu studiów pracował w Urzędzie Wojewódzkim, potem w redakcjach „Dziennika Wieczornego” (raz w tygodniu redagował całą kolumnę poświęconą zagadnieniom prawniczym) i gazet zakładowych. W latach 1974-1981 był aplikantem, asesorem i podprokuratorem w Prokuraturze Wojewódzkiej w Bydgoszczy. Od 1980 roku współpracował z „Solidarnością”. Uczestniczył w sesji WRN w marcu 1981 roku. Po ogłoszeniu stanu wojennego rozpoczął działalność w podziemiu. Od 1990 roku zajmował stanowisko wicedyrektora, a od 1992 dyrektora Delegatury NIK w Bydgoszczy. 19 kwietnia bieżącego roku odebrał Medal Kazimierza Wielkiego, przyznany przez bydgoskich radnych...

Z ziemi włoskiej...

We wtorek zmarł Henryk Skrzypiński (miał 90 lat) , honorowy członek TG Sokół, żołnierz 2. Korpusu Polskiego generała Władysława Andersa, uczestnik walk pod Monte Cassino, człowiek legenda, zapatrzony w legendę generała Andersa.

To był cios, przecież jeszcze w poniedziałek widzieliśmy się na imieninach Jarosława... - dr Andrzej Bogucki

Młodego Henryka Niemcy zabrali na roboty do Rzeszy prostu z domu, z ul. Garbary.

- Stamtąd uciekł - przypomina losy swojego przyjaciel Andrzej Bogucki (panowie znali się od 1965 roku). - Później trafił do 2. Korpusu Polskiego, we Włoszech brał m.in. udział w bitwie o Monte Cassino. Gdy wrócił do Polski, od razu rzucił się w wir pracy. Znał biegle cztery języki i historię, więc oprowadzał wycieczki po Bydgoszczy, tłumaczył na uroczystościach pod Monte Cassino, wspierał ministerstwo w sprawach kombatanckich, działał na rzecz przyjaźni polsko-niemieckiej, w szkołach organizował żywe lekcje historii...- to zaledwie fragment życiorysu Henryka Skrzypińskiego.

Jeszcze dłuższy biogram - naukowy - ma prof. dr hab. Janusz Rulka (80 lat), emerytowany, długoletni profesor Uniwersytetu Kazimierza Wielkiego w Bydgoszczy, który zmarł także we wtorek.

Ukończył studia historyczne na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu. Przez wiele lat kierował Zakładem Dydaktyki w Instytucie Historii i Archiwistyki UMK i Zakładem Dydaktyki i Wiedzy o Społeczeństwie Uniwersytetu Kazimierza Wielkiego (WSP, Akademii Bydgoskiej). Wypromował 9 doktorów oraz ponad 200 magistrów. Opublikował ponad 200 artykułów naukowych i opracowań książkowych. Był autorem podręczników szkolnych, przewodników metodycznych i programów nauczania, wydał wspomnienia...