Jeden mocny wielkanocny

No bo ile znacie „christmasów”, czyli piosneczek w stylu „Last Christmas”? A i ile filmów o Mikołajach takich i owakich? No a czy ktoś słyszał o wielkanocnych hitach i melodramatach z zajączkiem w tle?

W naszej telewizji publicznej zając jednak nie śpi. I przyłazi z worem prezentów. Tyle że jakiś ten zając starszawy i naftalinowy... TVP z dziwacznym uporem raczy nas bowiem reanimacjami hitów sprzed lat, jakby ktoś dopadł teleramówkę z początku lat 80. i postanowił uszczęśliwić klub miłośników PRL. Jakie więc dopadły nas najmocniejsze atrakcje? Ot, na przykład „Teleranek” i „Sonda”. Uroczo i sentymentalnie, tylko jak te programy poradzą sobie w świecie, kiedy w kablu czy na talerzu mamy ze dwadzieścia programów dla dziatwy, a popularnonaukowych jeszcze więcej? Oczywiście można wierzyć, że rzucimy na kolana te wszystkie Discovery, bo Polak potrafi, ale wiara cuda czyni, niestety, z rzadka. Reaktywacja „Wielkiej gry” to już zaś pomysł z gatunku magicznych. Tego typu powolne teleturnieje wiedzowe, w których podziwialiśmy, jak jakiś tramwajarz, który wykuł na blachę pięć książek, strzelał nazwiskami i datami, młodziankowie oglądaliby dziś z oczami jak spodki.

Wystartował też nowy „Pegaz” - niestety, wyniki takie, że możemy mieć niebawem bolesne lądowanie. Pytanie, czy to kwestia odkulturalnienia narodu polskiego, czy jakości programu. Bo nie do końca mogę sobie wyobrazić Polaka-przeciętniaka, dla którego ten nowy „Pegaz” zmajstrowano. Bo a to mamy tam mizdrzenie się przy selfie, a to ciekawą, poważną rozmowę... Na coś trzeba by się zdecydować.

Seriale? Na świecie wraca kultowy dla majsterkowiczów „MacGyver”, więc może i u nas coś wróci. Takie „Alternatywy 4” w realiach IV RP... Aż się gęba sama śmieje.