- Ciągle tylko ser i ser. Porcje są małe, masła wystarczy zaledwie na jedną kromkę chleba. Poza tym, potrawy są niedoprawione, wszystko jest takie mdłe, że w ogóle nie da się tego jeść - skarży się nasza Czytelniczka. Twierdzi, że inni pensjonariusze DPS-u nie chcą o tym mówić, bo boją się, że ich wyrzucą z placówki.
Sprawdzamy. Dyrektor DPS „Promień Życia” przy ul. Łomżyńskiej w Bydgoszczy, gdzie mieszka nasza Czytelniczka, kategorycznie zaprzecza zarzutom.
- Co miesiąc odbywa się spotkanie dietetyka z mieszkańcami placówki, gdzie ustalane jest, co będą jeść - mówi Marek Figiel, dyrektor DPS „Promień Życia”. - Mogą także na bieżąco zgłaszać swoje potrzeby. Poza tym, jeżeli komuś nie wystarcza to, co jest podawane, wyłożone są takie produkty, jak chleb, ser, masło, dżem, czyli niepsujące się. Jeżeli ktoś uważa, że posiłki są niedoprawione, to przecież na stołach, tak samo jak w restauracjach, stoją przyprawy - sól i pieprz.
Średnio dzienna stawka żywieniowa w DPS to około 7 złotych. - Jednego dnia koszt wszystkich posiłków, czyli śniadania, obiadu i kolacji wynosi 5 złotych, innego 12 złotych - tłumaczy Marek Figiel. Podobne zasady i stawki obowiązują także w pozostałych dwóch bydgoskich DPS-ach: „Jesień Życia” przy Mińskiej oraz „Słoneczko” przy Gałczyńskiego.
Być może potrzeby ludzi starszych nie są zbyt duże, ale nawet przy żywieniu zbiorowym 7 złotych dziennie to niewiele. W „Juraszu” podstawowa dieta chorego dziennie to 15,50. W bydgoskich przedszkolach i szkołach stawki żywieniowe są ustalane w każdej placówce indywidualnie. W ubiegłym roku szkolnym w przedszkolach były one od na poziomie od 3,50 do 6,50 zł, w szkołach średnich - od 2,80 do 3,50 zł. Okazuje się, że mówienie: w więzieniu lepiej karmią, mija się z prawdą. W areszcie dziennie na osadzonego wydaje się około 4 złotych.
