Zdarzyło się kiedyś w Bydgoszczy... Egzotyczni goście ze Wschodu – mariaki z „Murata”

Z Rosją sowiecką, jak wówczas mówiono, zamrożone były wszelkie stosunki polityczne, gospodarcze i kulturalne. Wiedza przeciętnego Polaka o tym, co działo się za naszą wschodnią granicą, sprowadzała się do prasowych informacji o życiu w „sowieckim raju”, jak wówczas powszechnie wyśmiewano pierwsze komunistyczne państwo na świecie. Bydgoszczanie ani do Rosji nie podróżowali, ani też nigdy Rosjan na oczy nie widywali. Poza jednym wyjątkiem…

Śniadanie w koszarach

Wiosną 1934 roku do portu w Gdyni zawinął statek pod banderą ZSRR o nazwie „Murat”. Członkowie jego załogi otrzymali zezwolenie na przejazd nasz kraj do Niemiec.

Widok maszerujących sowieckich żołnierzy wywołał w Bydgoszczy ogromną sensację i wielkie zbiegowisko.

Przejazd „moriaków”, jak nazywano po rosyjsku marynarzy, odbywał się koleją przez Bydgoszcz i Poznań. W naszym mieście Rosjanie zatrzymali się na dwie godziny. Z dworca przemaszerowali zgodnie do koszar 62 pułku piechoty przy ul. Warszawskiej, gdzie spożyli śniadanie, po czym w szyku powrócili na dworzec. Widok maszerujących sowieckich żołnierzy wywołał w Bydgoszczy ogromną sensację i wielkie zbiegowisko.

W Polsce lepiej

Z okazji tej postanowił skorzystać marynarz Siergiej Woronkow. Wmieszał się po drodze w tłum obserwatorów, w bramie pozbył się munduru, skradł na podwórzu suszące się po praniu cywilne ciuchy i do wieczora schował się „przed ciekawskich wzrokiem”. Poszukiwania moriaka nic nie dały i ekipa ze Wschodu musiała odjechać w składzie o jedną osobę mniej.

Ledwie godzina starczyła Woronkowowi do zorientowania się, że w Polsce jest lepiej niż w sowieckim raju.

Następnego dnia Woronkow zgłosił się w bydgoskim urzędzie w poszukiwaniu pracy, czym wywołał kolejną sensację. „Ledwie godzina starczyła Woronkowowi do zorientowania się, że w Polsce jest lepiej niż w sowieckim raju” - pisała bydgoska prasa.
Rosjanin zajęcie znalazł, zatrudnił się w gospodarstwie na Kujawach do prac rolnych. Ojczyzna jednak o nim nie zapomniała. W listopadzie 1934 za dezercję został skazany przez moskiewski sąd wojskowy na karę śmierci. Jego dalszy los jest nieznany.