<!** Image 1 align=left alt="Image 18769" >„Ludzie o. Rydzyka przejmują Urząd Wojewódzki” - przeczytałem przedwczoraj wieczorem na stronie internetowej „Gazety Wyborczej”. W nocy w urzędzie toczyć się musiała zacięta, acz zwycięska dla templariuszy ojca dyrektora bitwa, bo wczoraj rano „Wyborcza” informowała już w trybie dokonanym: „Urząd Rydzyka”.
Jednego z opisanych tam rycerzy zakonu - wojewodę Józefa Ramlaua - znam tylko z wypowiedzi w mediach. Natomiast drugiego, a właściwie drugą, „dziewicę w zbroi” - Joannę Taczkowską, znam już wcale nieźle. Od kilku lat spotykam ją regularnie, jako że oboje uczymy przyszłych adeptów dziennikarstwa na Uniwersytecie Kazimierza Wielkiego. Nigdy jednak nie przyszło mi do głowy, że obcuję z „człowiekiem o. Rydzyka”. Jaskra, nosówka jakaś? Owszem, słyszałem od koleżanki Joanny, że od pewnego czasu pracuje też w toruńskiej Wyższej Szkole Kultury Społecznej i Medialnej, lecz wydawało mi się, że za tym wyborem stoją bardziej przyziemne motywacje. Co prawda, nie jestem tak naiwny, by wierzyć, że o zatrudnieniu w szkole o. dyrektora decydują wyłącznie dyplom i spis publikacji naukowych, ale czy to automatycznie oznacza, że pracownik szkoły staje się „człowiekiem o. Rydzyka”? Joanna Taczkowska, która ma ponoć zostać numerem 3 w Urzędzie Wojewódzkim, na razie na pierwszym etacie zatrudniona jest na bydgoskim uniwersytecie. A więc jest także, a może przede wszystkim, „człowiekiem rektora Marcinkowskiego”, którego nie podejrzewam o światopogląd zbyt spójny ze światopoglądem o. Rydzyka. Niemniej, rozumowanie przedstawione w „Wyborczej” ma świetlaną przyszłość. Stosując je, można np. z przesłanek, iż w Toruniu na Wiśle odkryto ptasią grypę oraz że Wisła płynie z Torunia do Bydgoszczy, wysnuć konkluzję, że Toruń wysyła do Bydgoszczy zarazę. Wyśmienite na tytuł, nieprawdaż?
