Wąsaty amator pieniądza

Walery Amrogowicz pasją zbierania zaraził się w młodości. Nie miał dzieci, więc całą kolekcję przekazał Towarzystwu Naukowemu w Toruniu. Teraz można ją podziwiać w Europejskim Centrum Pieniądza.

<!** Image 2 align=right alt="Image 184340" sub="W kolekcji Amrogowicza znajdują się także fotografie (ta przedstawia samego zbieracza) /Fot.: internet ">Prawie trzysta monet, kilkadziesiąt medali, jedenaście akwarel, przeszło trzydzieści grafik oraz tabliczki neosumeryjskie - taka wystawa to gratka dla numizmatyków, ale nie tylko. Różnorodność eksponatów przenosi nas w czasie do pierwszej połowy XX wieku.

- Walorem wystawy jest to, że przedstawia ona całą kolekcję, co nie zdarza się często. Dzięki temu możemy prześledzić jej historię, poczynając od pierwszego eksponatu aż po ostatni. Poza monetami, które odgrywają główną rolę, kolekcja zawiera świetne ryciny. Doskonałe są też zdjęcia, szczególnie to przedstawiające Amrogowicza na starym bicyklu - mówi Michał Woźniak, dyrektor bydgoskiego Muzeum Okręgowego.

Amrogowicz urodził się w Nowogródku w 1863 roku. Potem przeniósł się do Torunia. Do numizmatyki zapałał miłością pod wpływem swojego nauczyciela - Ryszarda Nadrowskiego.

Po raz pierwszy kolekcjoner pochwalił się swoimi zbiorami na kaszubsko-pomorskiej wystawie ludoznawczej.

<!** reklama>W 1919 roku przeniósł się razem z siostrą do Sopotu. Jego kolekcja monet stawała się coraz bogatsza. W jaki sposób pozyskiwał eksponaty? Kiedy lokalne znaleziska okazały się niewystarczające, zaczął korzystać z usług wyspecjalizowanych w tej dziedzinie firm europejskich.

Ogromną fascynacją Amrogowicz darzył Kaszuby. Aby uwiecznić zabytki i architekturę tego regionu, zamówił u miejscowego twórcy - Adolfa Wysockiego - 40 rysunków piórkiem i akwarel. Kolejne dzieła związane z Kaszubami i Bałtykiem, na zamówienie kolekcjonera, wykonał malarz Marian Mokwa.

Wyjątkowym eksponatem w zbiorach Amrogowicza jest 13 gospodarczych tabliczek neosumeryjskich z 2300 r. p.n.e.

- Walery nie miał dzieci. Podobnie zresztą jak jego siostra bliźniaczka o imieniu Waleria. Postanowił więc cały swój zbiór zapisać Towarzystwu Naukowemu w Toruniu - wyjaśnia dyrektor Woźniak.