Przebudowa ulicy Focha i spowodowane tym zmiany na placu Teatralnym nie są pomysłem nowym. Temat ten powracał kilkakrotnie. „Pierwotna koncepcja - jak przypomina Andrzej Hoffmann - rozbudowy tej ulicy do dwóch jezdni z wydzielonym torowiskiem tramwajowym została wiele lat temu zrealizowana jedynie na odcinku od ronda Grunwaldzkiego do mostów przez Brdę włącznie. Kontynuację komplikowała istniejąca po północnej stronie jedynej wówczas jezdni zwarta zabudowa. Pozostawienie budynków wymuszało odgięcie dużo szerszego przekroju ulicy w kierunku Brdy. Przejście przez wąskie gardło, jakie do dzisiaj tworzą po obu stronach jezdni potężne obiekty z arkadami zaprojektowane było w dwóch wariantach.
Wariant północny przewidywał m.in. wyburzenie narożnego budynku u zbiegu z ulicą 1. Maja (dziś: Gdańska) i przesunięcie w kierunku muzeum stojącego na przeszkodzie kościoła klarysek. W wariancie południowym do wyburzenia przeznaczone zostały wszystkie budynki w kwartale ulic Jagiellońska - Pocztowa - Marchlewskiego (dziś Stary Port) - Mostowa. Tak duży zakres wyburzeń miał też umożliwić odsłonięcie zachodniej strony gmachu Poczty Polskiej i otworzyć główny ciąg pieszy miasta, jakim jest ulica Gdańska, na stojące po drugiej stronie Brdy spichrze”.
Pod placem Teatralnym miał być tunel dla samochodów
Jak widać, żaden z tych wariantów nie został na szczęście zrealizowany. Znaczyło to jednocześnie, że problem, w jaki sposób kontynuować przebudowę tej ulicy, pozostał - kontynuuje Andrzej Hoffmann. - W dodatku, w jednym, jaki i w drugim wariancie przewidziano na przecięciu z ciągiem ulic Gdańska - Mostowa budowę przejścia podziemnego pod jezdniami ulicy Focha z wyjściami również na perony przystanków tramwajowych. Pozostawienie zabudowy uniemożliwiło wybudowanie jakiegokolwiek przejścia podziemnego na osi północ-południe. Kolejne koncepcje, zachowujące układ drogowy na jednym poziomie, nie przypadały decydentom do gustu głównie z powodu rozdmuchanego przez większą liczbę pasów ruchu przekroju ulicy, kolidującego z ewentualną odbudową zburzonego po drugiej wojnie światowej gmachu teatru. Rozważana była też koncepcja budowy tunelu dla samochodów osobowych pod pl. Teatralnym”.
Rzeczywiście, koncepcji zakładającej wyburzenie wielu zabytkowych kamienic, tworzących pierzeje ulic Focha, Jagiellońskiej czy Starego Portu, także dziś nikt kierujący się zdrowym rozsądkiem nie weźmie pod uwagę. Co zatem proponuje Andrzej Hoffmann? Trudno jest krótko przedstawić jego koncepcję, lecz najważniejsze wydaje się w niej kilka punktów.
Rozsunięte przystanki
Przede wszystkim ulica Focha w tej koncepcji zostałaby poszerzona maksymalnie o trzy metry w kierunku południowym, dzięki czemu wyburzenia którejkolwiek z kamienic nie byłoby potrzebne. W jej obrysie znalazłyby się również nowe perony przystanków.
Jakie byłyby inne zalety tego rozwiązania? „Umożliwiłoby to usytuowanie po jej południowej stronie na całej długości wydzieloną drogę rowerową - wyjaśnia Andrzej Hoffmann. - Na całej długości wprowadzona zostałaby też segregacja samochodów osobowych i pojazdów transportu zbiorowego. Ograniczenie poszerzenia jezdni możliwe byłoby dzięki rozsunięciu przystanków. Zlokalizowane zostałyby w taki sposób, aby dojścia do peronów były jednoczenie azylami dla pieszych przekraczających liczącą w sumie cztery pasy ruchu jezdnię. Jedno z dojść zastąpiłoby obecne przejście na placu Teatralnym, drugie (przy ul. Karmelickiej) przywróciłoby przejście, zlikwidowane swego czasu w tym miejscu właśnie z powodu braku azylu. Odsunięcie przejścia dla pieszych na pl. Teatralnym w kierunku zachodnim zostałoby zrekompensowane lokalizacją drugiego przejścia po stronie wschodniej. Niestety, obustronna zabudowa uniemożliwia poszerzenie jezdni celem wprowadzenia na niej azylu dla pieszych. Bezpieczeństwo osób przekraczających cztery pasy ruchu zapewnić powinna sygnalizacja świetlna”.
Dwukierunkowa Karmelicka
W koncepcji Andrzeja Hoffmanna rozwiązany został także problem zabytkowej ul. Karmelickiej przy budowanym właśnie, czwartym kręgu opery. Tej ulicy, w związku z którą kilkakrotnie zwracał krytyczne uwagi dyrektor Opery Nova, twierdząc, że po każdym ważniejszym spektaklu będą się na niej tworzyły długie korki.
„Obecna jezdnia tej ulicy, będąca pod ochroną konserwatorską, została zaadaptowana (z drobnymi zmianami) i służyć będzie jako wyjazd w obu kierunkach (w prawo i w lewo) - snuje swoją wizję Andrzej Hoffmann. - Mając dwa pasy ruchu, może ona pomieścić dużą liczbę samochodów wyjeżdżających z parkingu po spektaklu. Dla osób wjeżdżających została zaprojektowana obok druga, jednopasowa jezdnia poprzedzona długim pasem wyłączenia. Korzystać z tego pasa będą również autokary zatrzymujące się przy gmachu opery (obecna zatoka jest za krótka). Dojazd do Opery Nova z kierunku wschodniego zapewni zaprojektowane za mostami połączenie jezdni (tzw. zawrotka). Połączenie Karmelickiej z Focha wraz z pobliskimi przejściami dla pieszych objęte będzie sygnalizacją świetlną”.
Płynna jazda czterdziestką
„Istnieje możliwość skoordynowania ze sobą programów wszystkich wymienionych sygnalizacji świetlnych, co zapewni płynną jazdę przy prędkości maksimum 40 km/h - podsumowuje Andrzej Hoffmann. - Jest to prędkość odpowiadająca obowiązującej obecnie klasie tej ulicy i w centrach miast coraz częściej stosowana”.
Jak się Państwu ta koncepcja podoba?
